Man

In de droom was er een oude man die mij op sleeptouw nam. Enerzijds moest ik voor hem zorgen, anderzijds ging hij mij coachen, terwijl ik daar niet van gediend was. Hij was rijk en hij had carrière gemaakt. Ik moest daar zogenaamd tegenop zien. Maar ik zag niet tegen hem op.Ik vond hem maar eenzaam. Net zoals in de film die ik deze week zag. Hij was op doorreis. Ik moest steeds met hem mee om voor hem te zorgen en in ruil daarvoor kreeg ik van alles van hem, waar ik niet op zat te wachten. 

Hij zat met een paar andere oude mannen aan de kant van de snelweg. Ze zaten in zonnestoeltjes naar de motoren te kijken die terug kwamen van de TT. Ik moest allerlei spullen klaarzetten aan de kant van de snelweg. Dat was alvast voor het ontbijt van de volgende ochtend. Alles was donker, maar de plaats van het ontbijt was licht, in de ochtendzon. Ik legde een stuk plastic uit de kassen van mijn vader op de grond, en daar zette ik het ontbijt op klaar. 

Het deed me denken aan een herinnering dat ik per abuis bij de snelweg was beland, zonder het mij te realiseren. Omdat ik toen zo overstuur was geraakt door een gesprek. Deze gedachte deed me besluiten dat ik zo snel mogelijk van deze man af wilde. Hij kon ook wel de pastoor van vroeger zijn. Maar daar had ik juist heel veel respect voor. 

In een ander fragment was de oude man op de zolder van het ouderlijk huis. Nu was het een andere oude man: breder van postuur. Ook deze man was heel vriendelijk, maar toch wilde ik van hem maf. Het kon ook wel zijn dat hij op de biljartkamer was van Simone's ouderlijk huis. Dat hij daar andere heren ontving en dat ik er koffie moest brengen. Toen ik op het zoldergangetje stond rook ik de geur van frisse was, die aan een rekje hing. Ik moest teruglopen en zeggen dat ik ermee op wilde houden. Maar in plaats daarvan vluchtte ik weg,zo hard ik kon. 

De inrichting van het huis was totaal anders dan hoe ik het kende. Ik rende eindeloos trappen af, door portaaltjes, schuurtjes, kamers, hoekjes. Steeds zag het er anders uit, met veel kleuren, beetje jaren 70. Ik herkende het niet terug. Dat kon ik niet uitstaan va mezelf. 

Droomde ik dit dan? Of was ik misschien psychotisch, en moest ik weer opgesloten worden? Nee he...niet weer! 

Centraal stond in ieder geval dat ik steeds op de vlucht was voor personen die mij hun wil wilden opleggen, onder het mom van 'ik weet het beter',terwijl dit nergens op gestoeld was. Ik wilde er in ieder geval zo ver mogelijk van weg zijn. 

In een ander fragment zag ik mijn eigen kinderen, maar ze zagen er heel anders uit. Hugo was bijna 1 jaar, Amber bijna 4 jaar. Amber had ranja over zich heen gekregen, en ik moest dat eerst gaan schoonmaken. Het was raar dat ik Hugo nog niet eerder gezien had, terwijl hij dus al bijna 1 jaar was. Dat gaf een ontheemd gevoel.