Lift

 In de droom werd gezegd: 

"De baby van Kim Verweert"

Ik was in de flat van de Zevende Hemel. Ik wou met de lift naar boven gaan, maar er zat een wc-pot in, die niet schoon was. Ik bedacht met dat dit geen 'vaste' wc-pot kon zijn, omdat deze in een lift stond. Ik had een heleboel spullen mee, waaronder een grote koffer en een kostuumpak met een kledingzak er omheen geritst. Het was toch veel te benauwd om met deze spullen en naast die vieze wc-pot naar de zevende te gaan? Want er kwam ook een stank van de wc-pot en het was benauwd in de lift. Maar ik trok me niets van die bezwarende gedachten aan, en stapte gewoon in de lift. Ik dacht nog dat er een kledingstuk van mij tussen de deur was blijven zitten,maar dat scheen niet uit te maken, want ik ging gewoon veilig naar boven. 

Het bleek dat ik aan het werk ging in de Zevende Hemel, en dat de Zevende Hemel de Groene Borg was. Ook hier voelde ik mij welkom ontvangen, en vond ik het fijn om bij een grote groep te horen, maar toch ook afstand te mogen nemen: ruimte voor mezelf. 

Ik wilde mijn jas aan de kapstok hangen, maar de kapstok hing ergens anders dan de vorige keer. Op de plaats van de kapstok stond nu de spiegelkast uit ons huis. Mijn collega liep voorbij met een stapel was. Ik zei lachend tegen haar dat ze wel erg vaak het interieur veranderden, en dat ik daardoor even op zoek was geweest naar de kapstok, maar dat ik die inmiddels gevonden had. 

Er was een grote gemeenschappelijke ruimte, net zoals het atrium in de Groene Borg. Maar deze ruimte was meer met hoeken en golven, beetje in de stijl van de Vrije Scholen, volgens de filosofie van de organische vormen. Daar vond het maatschappelijke leven plaats. De ruimte was dus in feite een afspiegeling van de maatschappij. Voor mij was dit fijn overzichtelijk. Dan hoefde ik mij niet met álles bezig te houden, kon ik mij beperken tot de hoofdzaken. 

Het jongetje met het Syndroom van Down ging naar klas 3, samen met de kleuters van groep 2. Ik moest naast hem zitten, om hem te begeleiden. Ik stond helemaal niet achter deze beslissing, omdat hij in mijn beleving helemaal niet mee kreeg wat de juf uitlegde. Ik vond dat oneerlijk voor hem, omdat hij hiermee geen onderwijs op maat kreeg. Achter mij stonden de ouders naar ons te kijken (andere ouders dan in het echte leven). Ze zeiden later tegen mij 'dat ik te veel overnam' van hem. En dat ik te lief was. Ik zei dat dit onvermijdelijk was, met een persoonlijke begeleider naast hem. Dat zei ik later ook nog tegen een gymjuf. Met haar zat ik in de gemeenschappelijke ruimte, innig gearmd zonder dat we het zelf in de gaten hadden. Het was ook wel zoals in het Theatercafé in Enschede. In de gemeenschappelijke ruimte waren allelei café's en restaurants. Wij zaten in één van die restaurants, iemand stond achter de bar, er was een vitrine met allerlei lekkers om uit te kiezen.