Pendule

Beschrijving van dromen die ik eerder droomde:

Tijdens een schrijfcursus werd mij gevraagd of ik op een kaartje wilde opschrijven wat de synopsis van mijn roman was. Ik vond die opdracht wel prettig, want zo kreeg ik zelf even overzicht, en meer zicht op de doelgroep van mijn roman.

Nadat we de film 'Titanic' hadden gezien, werd er gejuicht, omdat wij allemaal nog leefden. Er werd hoog gesprongen. Ik sprong expres iet heel hoog, uit compassie voor de overledenen. 

In de sfeer van 'Zwinderen als boerendorp in vroeger tijden', zoals van de schilderijen van Vincent van Gogh, werd er ergens achter in een donkere boerenschuur een veiling gehouden. Ik zag een menigte van mensen met boerenpetten op hun hoofd. Er werd een pendule geveild, en ik kocht de pendule. Het was een lot uit de loterij. Ik kocht de pendule en schonk het geld aan de boerengemeenschap. Men was uitgelaten van vreugde: nu zou er zéker zeven jaar geen armoede meer zijn, en zou men genoeg te eten hebben. 

Ik was op een barbecue in Westerbork. Ik moest me alleen bezighouden met 'de goede kinderen'. Ondertussen kregen de 'niet goede kinderen' een andere benadering in een apart hokje, zoals van een fotograaf. Ik stond daar onbewust niet achter, want juist de 'zogenaamd minder goede kinderen' hadden thuis extra moeilijkheden, en dus hulp nodig. Ze kwamen automatisch naar mij toe. 

Aanvankelijk kreeg ik op mijn kop, omdat ik 'geen harde benadering' toepaste. Maar toen de anderen zagen dat mijn benadering werkte, draaiden ze bij. 

Ik zei dat ik vroeger 'in het kleine kamertje' opgenomen was geweest, naast 'dhr O." Dat ik toen opgenomen was op de afdeling 'gesloten opname'. Daar schrokken ze wel even van.   

Creatief

In de droom liepen twee creatieve hobby's door elkaar. Of ze gingen juist gelijk op.Ik maakte een knipwerkje, in de vorm van een 'horizontale druppel', met een helderbauw vouwblaadje. Het begon 'klein en ingetogen', toen werd het groter en groter, toen weer klein en ingetogen en langzaam richting de afronding, als een muziekstuk dat langzaam uitdooft en een prettig gevoel bij je achterlaat. 

Het ging gelijk op met het schrijven van mijn roman. Ik vond het bijzonder, dat dit met elkaar verbonden werd. 

In een andere droom was er een grote schoenendoos die omkleed werd met heel mooi crème-kleurig papier. Het papier ging er steeds op en af: er werd gepast en gemeten hoe dit het mooiste zou zijn. 

Dat passen en meten was een mooi proces, en stond symbool voor mijn eigen creatieve proces. Het liet zien dat het vooral om het proces ging, en niet om het resultaat van een keurig afgeplakte schoenendoos. Het moest juist in beweging blijven. Het papier lichtte mooi op in de herfstzon. Het hield ook wel verband met trouwen en een bruidsjurk en mooie witte handschoenen met kant en verfijne corsages op kostuums en jurken. 

Schoenen

In de droom was ik ergens op een bovenetage met mijn moeder en mijn broer. Ik zei dat ik niet met hun mee kon gaan, omdat ik naar school moest. Het was de school in Utrecht. De pabo.

Ik moest er om half 3 zijn, maar kon de weg niet vinden. Ik zat achterin de tram, en nu was dat in Den Haag. Ik wilde een paar keer ergens gaan zitten, maar dan werd ik meteen heel subtiel weer van die plaats weg getrokken. De man die dat deed zag er heel onvriendelijk uit. Ik besloot er geen woord aan vuil te maken, en gewoon ergens anders te gaan zitten. Anders was hij hoogstwaarschijnlijk tekeer gegaan in die volle tram. En daar zat ik helemaal niet op te wachten. 

Uiteindelijk had ik achterin de tram ook een prima plekje. Ik had hier eigenlijk een veel beter uitzicht. Door het brede raam kon ik de hele stad zien. Dus ik was erop vooruit gegaan. 

Wel was ik de hele tijd mijn schoenen kwijt. Ik moest ze wel zien te vinden voordat ik uitstapte. Maar ik kon ze nergens vinden. Dan maar zonder schoenen naar buiten. Dat voelde niet goed. Ik stapte in plassen, en mijn sokken werden nat.