Een 'levensechte' droom, en ik had echt heel sterk het gevoel dat ik daadwerkelijk in India was. Ik werd een paar keer wakker, en dan zei ik tegen mezelf dat het niet echt was, maar zodra ik in slaap viel, was het voor mijn gevoel weer 'helemaal echt'.
Gisterenavond heel vroeg gaan slapen, en tijdens het inslapen was ik echt nog wakker, toen ik een beeld zag verschijnen 'dat niet klopte met de werkelijkheid', en ik dacht hé, ik ben nu dus 'wakker aan het dromen'!!!! Het was een beeld bij de serre-deur, in het ouderlijk huis. De serre en de achtertuin waren afwezig. Er werd druk gebouwd, met hijskranen en grote vrachtauto's. Den Haag 'werd uitgebreid'. Het was op een koude, mistige, schemerige ochtend. Doordeweeks. Er was geen begaanbaar pad meer, en alles was opgebroken, met grope hopen zand en modder. De werkers vonden het 'heel gewoon' dat het er allemaal zo uit zag, terwijl ik natuurlijk heel verbaasd was. Opvallend was, dat de sloot nu ook niet meer te onderscheiden was. Deze 'ging op' in 'het nieuwe landschap'. Wellicht was de sloot uitgegraven, en ontdaan van afvalproducten, wat ik heel vond, Het was prettig dat nu 'alles gelijkgetrokken' was.
Dan het droomfragment over India. Ik logeerde in een oude flat, die leek op 'de oude Holdert', of de studentenflat, waar ik vroeger woonde in Leiden. Het was er wel klein en beholpen. Blijkbaar was ik meteen na de examenuitslag van Amber gaan reizen naar India. Het had een paar weken geduurd, maar nu was er noodzaak om eerder naar huis te gaan dan gepland. Ik had een paar hele mooie en fijne weken gehad, en had het 'India-gevoel' weer helemaal opgesnoven. In die zin was ik helemaal verzadigd. Mijn reisgenoot liet het steeds afweten. Eerst was hij een 'typetje uit een tekenfilmserie'. Ik zag er erg tegenop om nog langer met hem in één bed te slapen. Ik wilde naar huis. Maar ik kon het niet overleggen, want hij was steeds de hele dag weg, en vertrok dan al heel vroeg. Er was nog geen mobiele telefoon. In de flat waren meerdere backpackers met veel bagage bezig. Doorkruisd was het ook wel zo, dat het dus de oude bejaardenflat was, en dat er spullen versleept werden van mensen die er gingen wonen, of mensen die overleden waren. De hele gang lag vol met spullen, rugzakken, oude koffers. Ik vond dat niet erg, want dat gaf wel een gevoel van saamhorigheid. De gang was te smal, bedompt, donker. Je moest steeds over de spullen heen lopen. Ik was bezig met het regelen van een vliegticket, en vond het fijn dat we zo dicht bij het station van Bombay logeerden. Dan had ik een gemakkelijke verbinding naar het vliegveld. Ik begreep niet hoe ik aan al dat geld gekomen was, om een India-reis te ondernemen. En ik weet eigenlijk ook niet of ik al een ticket voor de terugreis had. Eén van de backpackers kondigde aan, dat hij met de auto naar Nederland zou gaan. Het was een grote 'rechthoekige bak'. Zag er solide uit, ook al was het wel een oude auto. Ik dacht nou, het kan met niet schelen hoe lang het gaat duren, maar ik wil meerijden. Dacht nog wat zonde van mijn reis, ik zou toch veel langer in India blijven. Maar bedacht me toen dat ik er echt al heel erg van genoten had, en dat ik er op deze manier vrede mee had dat ik eerder naar huis ging. Het had te maken met de omstandigheden, en vooral, dat ik mij niet meer op mijn gemak voelde bij mijn reisgenoot. Ik hoopte dat hij snel weer terug zou komen, dan kon ik het hem nog vertellen, in plaats van met de stille trom te vertrekken. Ik voelde mij wel bezwaard naar hem, maar anderzijds had ik groot gelijk, gezien de manier waarop hij met mij omging. Ik haastte mij om al mijn spullen bij elkaar te krijgen, want ik wou de jongen met de auto geen oponthoud bezorgen. Hij vond het prima dat ik mee zou rijden, maar dan wilde ik natuurlijk wel op tijd klaar staan. Het was lastig de spullen te vinden, want deze lagen ook wel tussen de spullen van anderen. Anderzijds maakte het mij ook niet uit als ik dingen zou vergeten. Mijn reisgenoot kwam terug, en nu was hij niet meer het typetje uit de tekenfilmserie. Ik sprak nog even met hem, en legde hem heel zakelijk maar ook eerlijk de situatie uit. Hij reageerde er verder niet zo op, dus ik vond het verder wel prima. Ook wel vreemd, dat het nu op die manier ging. Maar ja, dat was niet anders. Ik ging lekker met de auto mee, met de jongen. Dat gaf rust.
Gisterenavond heel vroeg gaan slapen, en tijdens het inslapen was ik echt nog wakker, toen ik een beeld zag verschijnen 'dat niet klopte met de werkelijkheid', en ik dacht hé, ik ben nu dus 'wakker aan het dromen'!!!! Het was een beeld bij de serre-deur, in het ouderlijk huis. De serre en de achtertuin waren afwezig. Er werd druk gebouwd, met hijskranen en grote vrachtauto's. Den Haag 'werd uitgebreid'. Het was op een koude, mistige, schemerige ochtend. Doordeweeks. Er was geen begaanbaar pad meer, en alles was opgebroken, met grope hopen zand en modder. De werkers vonden het 'heel gewoon' dat het er allemaal zo uit zag, terwijl ik natuurlijk heel verbaasd was. Opvallend was, dat de sloot nu ook niet meer te onderscheiden was. Deze 'ging op' in 'het nieuwe landschap'. Wellicht was de sloot uitgegraven, en ontdaan van afvalproducten, wat ik heel vond, Het was prettig dat nu 'alles gelijkgetrokken' was.
Dan het droomfragment over India. Ik logeerde in een oude flat, die leek op 'de oude Holdert', of de studentenflat, waar ik vroeger woonde in Leiden. Het was er wel klein en beholpen. Blijkbaar was ik meteen na de examenuitslag van Amber gaan reizen naar India. Het had een paar weken geduurd, maar nu was er noodzaak om eerder naar huis te gaan dan gepland. Ik had een paar hele mooie en fijne weken gehad, en had het 'India-gevoel' weer helemaal opgesnoven. In die zin was ik helemaal verzadigd. Mijn reisgenoot liet het steeds afweten. Eerst was hij een 'typetje uit een tekenfilmserie'. Ik zag er erg tegenop om nog langer met hem in één bed te slapen. Ik wilde naar huis. Maar ik kon het niet overleggen, want hij was steeds de hele dag weg, en vertrok dan al heel vroeg. Er was nog geen mobiele telefoon. In de flat waren meerdere backpackers met veel bagage bezig. Doorkruisd was het ook wel zo, dat het dus de oude bejaardenflat was, en dat er spullen versleept werden van mensen die er gingen wonen, of mensen die overleden waren. De hele gang lag vol met spullen, rugzakken, oude koffers. Ik vond dat niet erg, want dat gaf wel een gevoel van saamhorigheid. De gang was te smal, bedompt, donker. Je moest steeds over de spullen heen lopen. Ik was bezig met het regelen van een vliegticket, en vond het fijn dat we zo dicht bij het station van Bombay logeerden. Dan had ik een gemakkelijke verbinding naar het vliegveld. Ik begreep niet hoe ik aan al dat geld gekomen was, om een India-reis te ondernemen. En ik weet eigenlijk ook niet of ik al een ticket voor de terugreis had. Eén van de backpackers kondigde aan, dat hij met de auto naar Nederland zou gaan. Het was een grote 'rechthoekige bak'. Zag er solide uit, ook al was het wel een oude auto. Ik dacht nou, het kan met niet schelen hoe lang het gaat duren, maar ik wil meerijden. Dacht nog wat zonde van mijn reis, ik zou toch veel langer in India blijven. Maar bedacht me toen dat ik er echt al heel erg van genoten had, en dat ik er op deze manier vrede mee had dat ik eerder naar huis ging. Het had te maken met de omstandigheden, en vooral, dat ik mij niet meer op mijn gemak voelde bij mijn reisgenoot. Ik hoopte dat hij snel weer terug zou komen, dan kon ik het hem nog vertellen, in plaats van met de stille trom te vertrekken. Ik voelde mij wel bezwaard naar hem, maar anderzijds had ik groot gelijk, gezien de manier waarop hij met mij omging. Ik haastte mij om al mijn spullen bij elkaar te krijgen, want ik wou de jongen met de auto geen oponthoud bezorgen. Hij vond het prima dat ik mee zou rijden, maar dan wilde ik natuurlijk wel op tijd klaar staan. Het was lastig de spullen te vinden, want deze lagen ook wel tussen de spullen van anderen. Anderzijds maakte het mij ook niet uit als ik dingen zou vergeten. Mijn reisgenoot kwam terug, en nu was hij niet meer het typetje uit de tekenfilmserie. Ik sprak nog even met hem, en legde hem heel zakelijk maar ook eerlijk de situatie uit. Hij reageerde er verder niet zo op, dus ik vond het verder wel prima. Ook wel vreemd, dat het nu op die manier ging. Maar ja, dat was niet anders. Ik ging lekker met de auto mee, met de jongen. Dat gaf rust.
