Het was een heldere droom. Ik zat vroeg in de ochtend met collega's van de Harm Smeenge in de ruimte van het KDV, met een aantal kinderen. Ik legde drie grote blokken in rechthoeken naast elkaar. Daar legde ik drie grote blokken in een andere richting bovenop. Vervolgens ging er een driehoekige vorm als 'dak' bovenop. Het bleek nu, dat mijn collega deze constructie bedacht had. Het zou een verjaardagscadeau zijn voor een andere collega. Ik vond het veel te weinig doorgrond, doorleefd, maar ik probeerde dit niet te laten merken. Ik kon het ook niet voor mij houden dat het een verrassing voor de andere collega was. Dus ik knipoogde naar haar, al seinend, zo van: 'dit krijg je voor je verjaardag'.
Ik moest voor de cursus een afstudeerproject doen. Ik deed een onderzoek naar 'materialen'. Dat was het onderwerp 'voor het oog'. Maar in werkelijkheid was het een verkapt onderzoek naar het koopgedrag van collega's: dure materialen bestellen en aanschaffen, teveel boodschappen bestellen en dat hier geen controle op is. Ik deed dan ook zogenaamd interviews over dit onderwerp. Een aantal collega's viel achter elkaar door de mand.
Een collega rolde een kleed uit en de kinderen gingen er met de collega op spelen.
