Vuilnisman

Al fietsend overdenk ik
Ik denk aan de vuilnisman
We zetten de grijze bak aan de weg
Een tijdje later halen we 'm weer op
Meteen die voor de buren ook

De bak is leeg
We denken zie zo
We gaan koffie zetten
Drinken koffie
Denken zie zo
de bak is leeg

Maar wat toch fijn elke keer
dat dit werk voor ons gedaan wordt
Ik weet wel
ieder heeft zo zijn taak in het leven
maar dat betekent niet
dat je het dan allemaal
maar heel gewoon moet vinden
en vanzelfsprekend

Denken we er weleens bij na
wat die vuilnisman allemaal nog meer doet
dan die bak van jou als lego in zijn auto plaatsen
leeggooien en weer naar de volgende bak gaan?

Ik heb het eens gezien in een vlogje
Je nam een kijkje
in de werkdag 
van een stoere vuilnisvrouw
dat je denkt zo hee
dat is niet niks

Dus ja
het komt elke keer toch maar weer mooi voor elkaar
En het geeft een goed gevoel
om bij dat soort dingen stil te staan

Dat we niet alleen op deze wereld zijn
Dat we voor elkaar klaarstaan
Ongeacht wat je er in geld voor verdient
Want daar heb ik het hier nu even niet over

Niet zeggen van nou het is toch hun werk, duh
Nee
Maar gewoon zeggen hee
dat is best tof
dat elke keer die vuilnis van mij
zo netjes wordt afgevoerd

Dus bedankt daarvoor
Geweldig!
En dat mag ook weleens gezegd worden......

Bijzonder

Een aantal bijzondere dromen. 

Het is weer duidelijk het 'droomfragment', dus dat alles er omheen donker is, en dit fragment oplicht. Ik fiets over de Oude Haagweg / Loosduinse Kade Den Haag. Wellicht kom ik uit Parnassia, en mag ik een paar uurtjes 'vrij zijn'. Ik fiets nogal hard, omdat het regent. Ik kijk ondertussen naar de cafeetjes en restaurantjes aan mijn rechter hand. Blijkbaar ben ik op zoek naar een restaurantje, om samen met het gezin te reserveren. Ik fiets op de OV-fiets. 

Dan rem ik in een keer heel hard af. Ik ben het restaurantje bijna alweer voorbij gefietst. Mijn gevoel zegt, dat ik dit restaurantje moet hebben. Het is meer een etalage, waar fietsen en brommers staan uitgestald. De bouw van het pandje doet een beetje Zuid-Europees aan, met mooie geel beschilderde muren. Het brengt je naar vroegere tijden. Ik twijfel even of ik inderdaad dit restaurantje wil kiezen, en niet een andere. Nee, het wordt toch deze.

Als ik naar binnen loop, zie ik de naam 'Jezus' op de voorgevel staan. Ik ontdek dat nu pas, dus dat was niet de reden waarom ik voor dit restaurantje koos. Het geeft me wel een goed en veilig gevoel. Het heeft niets te maken met religieuze indoctrinatie. Deze mensen hebben hun restaurantje uit liefde deze naam gegeven, zonder bijbedoelingen. 

Binnen word ik welkom ontvangen; men had mij al verwacht. Ik kan in de gezellige zithoek plaatsnemen, krijg koffie met zelfgebakken taart,krijg een rondleiding. Er zijn allerlei kleine kamertjes en vertrekjes, het doet denken aan gezellige studentenkamertjes uit de jaren '70, zoals onze schrijfkamer, er zijn ook veel sieraden uitgestald, die je eventueel kunt kopen, veel sieraden uit India. Er wordt harde Jaren '60 Muziek gedraaid, oa de Moody Blues.

Ik voel mij hier 100% thuis en op mijn gemak. Het is de plaats die ik in de volgende fase van mijn leven gekozen heb. Ik zal hier naartoe gaan verhuizen. Zelf ben ik nog niet zover, maar de mensen die hier verblijven zijn allang zover. Ik kan hier elk moment komen, maar kan uiteraard zelf het gewenste tijdstip uitkiezen. Maakt niet uit hoe lang die nog gaat duren. Ze weten dat ik vroeg of laat voor de deur sta. Alles is goed. 

Het lijkt misschien allemaal nog erg onoverzichtelijk, romantiserend, roze-bril-achtig, maar er zit een zeer goed en weloverdacht plan achter, het is het werk van jaren geweest, ze doen echt niet zomaar iets, alleen is dat inzicht niet voor iedereen toegankelijk, ze worden gauw afgedaan als 'dat zal wel niets zijn', maar ik weet wel degelijk beter................werkelijk, dit project staat als een huis!!


Een ander droomfragment:

Ik ben nog half wakker, slaap bijna in. Ik zie een trommeltje met foto's van vroeger. Ik denk aan mijn opa, die in de oorlog is overleden bij een bombardement. Ik kijk nog eens naar het trommeltje, en zie daar de hand van opa. Het is een stevige, robuuste mannenhand. Hij steekt zijn helpende hand naar mij uit. Dat is heel duidelijk. Ik ben zo verbouwereerd, dat ik de hand nog niet durf te pakken, maar spoedig zal ik dit wel durven. Dan haalt hij ook nog een grapje uit. Want als ik het volgende moment weer kijk, ligt er een blokje chocolade in de hand. Dat blokje chocolade kan in bij de thee opeten. 

Den Haag

Een droom die zich vaker herhaalt: ik woon weer op de Herengracht in Den Haag. En ik stel weer vragen van he, hoe kan het nou dat ik hier woon. En betaal ik dan wel huur? En ik woon toch eigenlijk ergens anders? Betaal ik dan dubbel huur? Weten de mensen die hier wonen eigenlijk wel, dat ik hier ook nog woon? Er is een hoekje voor mij ingericht, en in de rest van het huis wonen de nieuwe mensen. Zien zij mij wel? Loop ik hen niet in de weg? 

Het geeft onrust. En het geeft ook bezorgdheid: het huis is eigenlijk afgekeurd om in te wonen (was destijds niet het geval, maar in mij droom dus wel), en staat op de lijst van afbraak. Is het dan wel veilig, om hier te blijven wonen? Wat doe ik hier eigenlijk, in Den Haag? Is het wel praktisch ivm werk, om hier te wonen? Moet ik dan niet te ver reizen naar vrienden en familie? 

Het geeft ook het gevoel van bevoorrecht zijn. Dat ik hier nog steeds welkom ben, omdat het 'mijn huisje' is, ook al ben ik allang vertrokken. Er wordt mij hiermee eer betoond, zogezegd. Ik krijg een speciale plaats. 

Ik heb contact met andere mensen. Wie zijn deze mensen? Leven ze eigenlijk wel? Ik moet hen onderdak bieden. Er is hier wel genoeg onderdak, maar is deze omgeving wel veilig? Een van de gasten heeft opgemerkt, dat er gewoon een opgemaakt bed in de woonkamer staat. Daar kan hij gaan slapen. Het is een ouderwets opgemaakt bed, en ook niet een heel comfortabel bed, maar hij is er erg tevreden mee. 

De meubels zijn naar de zijkant geschoven en het staat allemaal rommelig door elkaar. Het is niet gezellig ingericht. Ik zit met de gasten in de nok van de zolder, te 'vergaderen'. Ik heb duidelijk de leiding, en behoorlijk wat vinger in de pap. Ik weet eigenlijk niet of ik zo blij ben met deze positie.