Frankrijk

Ik weet dat ik iets bereikt heb, iets voor elkaar gekregen heb. Het is iets in de organisatie waar ik werk, en het uit zich in het in elkaar zetten van de tenstokken. Het duidt erop dat er voor mij een nieuwe fase is aangebroken. Het is het inluiden van een nieuwe fase. Het heeft ook te maken met 'inflate' en 'deflate', de werking van de pomp van het luchtbed. Het wás inflate, dus dat ik mijzelf moest/wilde opwerken, dus het opzuigen van ervaringen en informatie. Nu gaat het in snel tempo naar deflate, en ik krijg ook de tekst door 'van bottum up naar top down'. Dus eigenlijk precies andersom, dan de richting die de organisatie op gaat.
Dit geldt dan ook niet voor de organisatie, maar voor mij persoonlijk. Het duidt erop dat de helikopterview de overhand gaat krijgen, in plaats van het kikvorsperspectief. Ik vind het heel prettig dat ik hiermee definitief alles goed kan overzien, en niet meer bang hoef te zijn om te verzanden in details.

Met mijn tante en neef gaan we naar een plaats, midden in Frankrijk. We hebben het al op de kaart bekeken. Het wordt ons aangeboden, net zoals Ambers reis naar Noorwegen. Ik bedenk mij dat zij het dus nog een keer gaat meemaken, maar nu naar het zuiden. Het is elkaars spiegelbeeld, met Nederland als scheidslijn. Op de kaart kun je het zo dubbel klappen, qua afstand. Het valt zo precies op elkaar.

We moeten bijna het vliegtuig halen. Mijn tante en neef halen ons op, en staan op het grindpad bij het ouderlijk huis op ons te wachten. Wij pakken de laatste spulletjes, en verheugen ons op de reis, voelen ons verwend. Het is fijn om hun weer te zien.

Ik loop bij de kassen, van Wateringen naar Rijswijk (daar staan nu huizen), maar het is ook in tegengestelde richting, in Kwintsheul, richting de kerk. Een collega haalt mij in. Ze is heel belangstellend (deze openhartigheid ben ik niet gewend van deze collega). Ze zegt dat ze eigenlijk anders heet. Ze pakt een briefje tevoorschijn en gebruikt een pak WC-rollen als ondergrond. Ze schrijft de 'echte' naam voor mij op het briefje. Ik heb eigenlijk weinig tijd, want we moeten het vliegtuig halen, maar vind het niet beleefd om dat te zeggen, ook omdat ze zo heel vriendelijk is.

Ik ben weer een kind van 10 jaar.