Samen met een jonge vrouw van een jaar of 18 reis ik van Den Haag HS naar Delft. We gebruiken fiets, tram, bus, steeds afwisselend, en het is steeds niet duidelijk welk vervoermiddel nu weer op de voorgrond treedt. Ook lopen we stukken. We moeten dit steeds onderling afstemmen, maar dat is geen probleem, want we voelen elkaar naadloos aan. Misschien ben ik zelf dat meisje, of anders mijn jeugdvriendin Monique (want ze heeft hetzelfde donkere haar als Monique).
We hoeven niets aan elkaar uit te leggen, en alles is goed. Ondanks alle strubbelingen onderweg hebben we ook veel pret samen, en kunnen we goed relativeren wat er allemaal gebeurt. Voor ons is dat allemaal peanuts. We weten gewoon zeker dat we echt wel een keer in Delft arriveren, en dat dan alles achter de rug en goed is. Maar voorlopig zitten we er nog midden in, ook al kunnen we er dan ook al een beetje van bovenaf op neer kijken, en dat geeft veel vrijheid en lucht. Wat ik leuk aan mijn reisgenote vind, is dat ze ook nergens moeilijk over doet, net zoals ik.
Ergens vlak voor de Hoornbrug in Rijswijk zitten we op de bank bij Monique thuis, en zijn we weer kinderen. Het blijkt, dat we in de klas zitten, op de Vrije School, in de vijfde klas, en dat we kerstliedjes instuderen. We staan de hele dag te zingen, en dat maakt ons erg blij. We hebben allemaal donker haar, niemand uitgezonderd, ik ook, en het lijkt ook wel alsof we allen van Joodse afkomst zijn, en op een Joodse school zitten. Ik zie ook kaarslicht branden. Het is er heel warm en gezellig. Wel heb ik nu het gevoel dat ik op de achtergrond 'iets moet', van de volwassenen, en dat beklemt mij, daar zit ik helemaal niet op te wachten, en dat is iets wat mij later heel erg zal gaan tegenstaan. Dat 'later' is dus in het eerdere fragment in deze droom, dus in die zin is dit beeld een flashback. Voor het moment voelt het goed en heb ik het nodig, terwijl ik tegelijkertijd al een beetje voel dat het mij op den duur zal gaan tegenstaan, hoe gezellig en warm en veilig het nu ook voelt......
We hoeven niets aan elkaar uit te leggen, en alles is goed. Ondanks alle strubbelingen onderweg hebben we ook veel pret samen, en kunnen we goed relativeren wat er allemaal gebeurt. Voor ons is dat allemaal peanuts. We weten gewoon zeker dat we echt wel een keer in Delft arriveren, en dat dan alles achter de rug en goed is. Maar voorlopig zitten we er nog midden in, ook al kunnen we er dan ook al een beetje van bovenaf op neer kijken, en dat geeft veel vrijheid en lucht. Wat ik leuk aan mijn reisgenote vind, is dat ze ook nergens moeilijk over doet, net zoals ik.
Ergens vlak voor de Hoornbrug in Rijswijk zitten we op de bank bij Monique thuis, en zijn we weer kinderen. Het blijkt, dat we in de klas zitten, op de Vrije School, in de vijfde klas, en dat we kerstliedjes instuderen. We staan de hele dag te zingen, en dat maakt ons erg blij. We hebben allemaal donker haar, niemand uitgezonderd, ik ook, en het lijkt ook wel alsof we allen van Joodse afkomst zijn, en op een Joodse school zitten. Ik zie ook kaarslicht branden. Het is er heel warm en gezellig. Wel heb ik nu het gevoel dat ik op de achtergrond 'iets moet', van de volwassenen, en dat beklemt mij, daar zit ik helemaal niet op te wachten, en dat is iets wat mij later heel erg zal gaan tegenstaan. Dat 'later' is dus in het eerdere fragment in deze droom, dus in die zin is dit beeld een flashback. Voor het moment voelt het goed en heb ik het nodig, terwijl ik tegelijkertijd al een beetje voel dat het mij op den duur zal gaan tegenstaan, hoe gezellig en warm en veilig het nu ook voelt......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten