Erg onrustige droom.
Wiskunde examen. Weer dat steeds nadenken: moet ik nu wel of niet examen wiskunde doen? Maar ik heb helemaal niet geleerd! Ik heb het examen toch al gemaakt, vroeger? Hoe zit dat nu precies? Kom ik niet in tijdnood?
Er kwam een dominee in het ziekenhuis. Ik werkte in het ziekenhuis, in Emmen. De dominee kwam als een soort journalist. Ze wou kijken hoe het met de patiënten ging, en hoe zij verzorgd werden. Mogelijk wou ze zelf ook helpen met de verzorging. In het ziekenhuis was ik een teamleider. Ik legde haar uit dat ik niet meer actueel op de hoogte was. Voor mij was het ook 20 jaar geleden, dat ik er voor het laatst gewerkt had. Dat was geen probleem.
We kwamen in een kamer van een patiënt die ik nog wel kende. Ik wist alleen zijn naam niet meer. Ik keek door het sleutelgat, en tot mijn schrik lagen daar wel vijf patiënten op een matrasje op de grond. Ik keek rond op de afdeling en in het hele ziekenhuis. Overal lagen mensen op de grond. In de gangen, op de kamers. Het was overvol. Er lag een meisje te slapen tussen de glazen infuuskolven, die ook op de grond lagen. Ik probeerde de slangetjes veilig te stellen, en de kolven van de grond te halen, ivm hygiene, maar er was geen houden aan.
Ik stond aan het voetbalveld van Quintus. Het was op een terp gebouwd. Er was een voetbalwedstrijd gaande. Ik moest steeds achter mensen en kinderen aan lopen, om iedereen veilig te stellen.
Wiskunde examen. Weer dat steeds nadenken: moet ik nu wel of niet examen wiskunde doen? Maar ik heb helemaal niet geleerd! Ik heb het examen toch al gemaakt, vroeger? Hoe zit dat nu precies? Kom ik niet in tijdnood?
Er kwam een dominee in het ziekenhuis. Ik werkte in het ziekenhuis, in Emmen. De dominee kwam als een soort journalist. Ze wou kijken hoe het met de patiënten ging, en hoe zij verzorgd werden. Mogelijk wou ze zelf ook helpen met de verzorging. In het ziekenhuis was ik een teamleider. Ik legde haar uit dat ik niet meer actueel op de hoogte was. Voor mij was het ook 20 jaar geleden, dat ik er voor het laatst gewerkt had. Dat was geen probleem.
We kwamen in een kamer van een patiënt die ik nog wel kende. Ik wist alleen zijn naam niet meer. Ik keek door het sleutelgat, en tot mijn schrik lagen daar wel vijf patiënten op een matrasje op de grond. Ik keek rond op de afdeling en in het hele ziekenhuis. Overal lagen mensen op de grond. In de gangen, op de kamers. Het was overvol. Er lag een meisje te slapen tussen de glazen infuuskolven, die ook op de grond lagen. Ik probeerde de slangetjes veilig te stellen, en de kolven van de grond te halen, ivm hygiene, maar er was geen houden aan.
Ik stond aan het voetbalveld van Quintus. Het was op een terp gebouwd. Er was een voetbalwedstrijd gaande. Ik moest steeds achter mensen en kinderen aan lopen, om iedereen veilig te stellen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten