Ik was bij de kringloopwinkel in Emmen, op de plaats waar ze spullen aannemen. Er stond een grote aankleedpop zonder hoofd. Het was alleen een romp. Een man was bezig met het ontkleden van de aankleedpop. De romp was extra groot. De jurk (of de doek?) zou weggegooid worden, omdat de pop 'deze al 20 jaar droeg'. Ik was verbaasd: hadden ze dan al 20 jaar hetzelfde in de etalage staan? Ik vond de jurk heel mooi, en wilde deze graag hebben. Dat waren mijn gedachten. De man kon mijn gedachten lezen. Ik had de woorden niet uitgesproken. Hij zei: "Natuurlijk mag je de jurk hebben!" Ik vond deze gang van zaken heel fijn: voelde mij begrepen zonder woorden of uitleg.
We waren op schoolreis geweest. De penningmeester van de school of van Wildlands dacht dat ik de entree niet betaald had. Men stond voor een raadsel. Was ik naar binnen gegaan zonder te betalen? Dat was gek, want de betaling was voor mij geregeld, aangezien ik als begeleiding mee gegaan was. Toen bedacht ik mij dat ik zelf had ingecheckt en uitgecheckt met mijn OV-kaart. Later had ik mijn kosten teruggekregen. Het was dus allang goed geregeld. Het was verwarrend, omdat ik mij niet met de rest van de club had aangemeld, maar via mijn eigen OV-chipkaart. Ik probeerde dat duidelijk te maken, maar niemand luisterde naar mij. Uiteindelijk liet ik het er maar bij. Het was immers mijn probleem niet. Moesten ze maar beter luisteren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten