Met het gezin ben ik onderweg naar Zwolle. We rijden in auto of bus, maar het kan ook wel zijn dat we te voet reizen. Ik zie overal lichtjes, en een glooiiend landschap. Het doet denken aan de reis van Josef en Maria, naar Bethlehem. De weg maakt af en toe hobbels en dat geeft niet, daar ben ik op voorbereid, en het zijn maar kleine hobbeltjes, bijna 'lieve' hobbeltjes, en prima te overzien.
Ik bereid de kinderen er ook op voor, maar eigenlijk hoeft dat niet.
Het is een heidelandschap of een duinlandschap. Het zijn alleen maar onverharde wegen, maar ook dat geeft niet, want de zandgrond is stevig aangedrukt, en het is fijn om de geur van vochtige aarde onder je voeten te voelen. Het is steeds aardedonker, maar dat geeft ook wel rust, en er zijn genoeg lichtjes die ons de weg wijzen. We kunnen heel ver kijken, en dat is ook wel uniek, om helemaal van hier tot aan Zwolle te kunnen kijken, zonder behuizing.
Als we daar aangekomen zijn, krijg ik van iemand een plakje vlees.
Ik bereid de kinderen er ook op voor, maar eigenlijk hoeft dat niet.
Het is een heidelandschap of een duinlandschap. Het zijn alleen maar onverharde wegen, maar ook dat geeft niet, want de zandgrond is stevig aangedrukt, en het is fijn om de geur van vochtige aarde onder je voeten te voelen. Het is steeds aardedonker, maar dat geeft ook wel rust, en er zijn genoeg lichtjes die ons de weg wijzen. We kunnen heel ver kijken, en dat is ook wel uniek, om helemaal van hier tot aan Zwolle te kunnen kijken, zonder behuizing.
Als we daar aangekomen zijn, krijg ik van iemand een plakje vlees.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten