Een tijdje geleden de volgende droom:
Ik ben bezig met het schilderen van een schilderij, op Buitenkunst.
Ik ben een beetje te lang doorgegaan. Het was eigenlijk al helemaal goed, maar toch ging ik door om alles nog meer te verfijnen, en nu ben ik de draad een beetje kwijt, is het niet meer zo goed als het was.
De kunstenaar komt langs en ziet mijn worsteling.
Hij adviseert om eenderde deel horizontaal te verwijderen van het schilderij, dus het schilderij kleiner te maken. De rechterkant wordt verwijderd met een stanleymes. Het blijkt dat deze kant een 'loze' ruimte was, en niets toevoegde aan het schilderij. Ook was het hinderlijk dat op dit gedeelte het karton niet helemaal beschilderd was, en je nog een stukje karton op de achtergrond zag.
Het maakte een lege en onverzorgde indruk, en dat was niet nodig geweest.
Ik begrijp zelf ook niet hoe dit zo gekomen is.
Na het verwijderen van het rechtergedeelte krijg ik plotseling weer overzicht, en nog méér dan ik eerder had. Blijkbaar is het 'langer doorgaan' toch ergens goed voor geweest. Ook is het 'loze gedeelte' ergens goed voor geweest, want het deed mij inzien wat werkelijk mooi is, en wat alleen maar mooi líjkt.
Ik vind het formaat van het schilderij nu ook veel mooier (bijna vierkant) en de zonnige kleuren komen heel vrolijk naar voren (veel felgeel met wat rood er doorheen). Het is net alsof er een zon van het schilderij afspat, en eruit wil springen (driedimensionaal of buiten de lijntje kleuren).
Ik word er heel blij van, en heb het gevoel dat het proces bijna rond is.
Er moet echter nog wel iets gebeuren.
Helemaal bovenaan het schilderij is er een horizon aangegeven.
Het is grotendeels (meer dan de helft) gevuld met zon, die komt van onderen. Hierboven is de zee, en hierboven nog een streep lucht, boven de horizon.
In die streep lucht schildert de kunstenaar in verdund waterverf een mannetje in een klein autootje, eerste helemaal in rood, en later helemaal in donkerblauw, precies dezelfde. Dit proces blijft doorgaan, omdat de reep lucht met de mannetjes in de autootjes langzaam over het schilderij beweegt, als een mooi lichtblauw glimmend cadeaulint.
Ik ben bezig met het schilderen van een schilderij, op Buitenkunst.
Ik ben een beetje te lang doorgegaan. Het was eigenlijk al helemaal goed, maar toch ging ik door om alles nog meer te verfijnen, en nu ben ik de draad een beetje kwijt, is het niet meer zo goed als het was.
De kunstenaar komt langs en ziet mijn worsteling.
Hij adviseert om eenderde deel horizontaal te verwijderen van het schilderij, dus het schilderij kleiner te maken. De rechterkant wordt verwijderd met een stanleymes. Het blijkt dat deze kant een 'loze' ruimte was, en niets toevoegde aan het schilderij. Ook was het hinderlijk dat op dit gedeelte het karton niet helemaal beschilderd was, en je nog een stukje karton op de achtergrond zag.
Het maakte een lege en onverzorgde indruk, en dat was niet nodig geweest.
Ik begrijp zelf ook niet hoe dit zo gekomen is.
Na het verwijderen van het rechtergedeelte krijg ik plotseling weer overzicht, en nog méér dan ik eerder had. Blijkbaar is het 'langer doorgaan' toch ergens goed voor geweest. Ook is het 'loze gedeelte' ergens goed voor geweest, want het deed mij inzien wat werkelijk mooi is, en wat alleen maar mooi líjkt.
Ik vind het formaat van het schilderij nu ook veel mooier (bijna vierkant) en de zonnige kleuren komen heel vrolijk naar voren (veel felgeel met wat rood er doorheen). Het is net alsof er een zon van het schilderij afspat, en eruit wil springen (driedimensionaal of buiten de lijntje kleuren).
Ik word er heel blij van, en heb het gevoel dat het proces bijna rond is.
Er moet echter nog wel iets gebeuren.
Helemaal bovenaan het schilderij is er een horizon aangegeven.
Het is grotendeels (meer dan de helft) gevuld met zon, die komt van onderen. Hierboven is de zee, en hierboven nog een streep lucht, boven de horizon.
In die streep lucht schildert de kunstenaar in verdund waterverf een mannetje in een klein autootje, eerste helemaal in rood, en later helemaal in donkerblauw, precies dezelfde. Dit proces blijft doorgaan, omdat de reep lucht met de mannetjes in de autootjes langzaam over het schilderij beweegt, als een mooi lichtblauw glimmend cadeaulint.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten