Twee dromen

Gisteren en vandaag heb ik twee duidelijke dromen gehad.

Gisteren:

We bevinden ons in Leiden. Uitzicht zo'n beetje vanaf de Utrechtse Veer. We zien een grote brede rivier (dus de grachten zijn verbreed), en daar varen grote schepen op. Het is 's avonds laat, en het lijkt wel wat op een lichtjesroute. De schepen hebben weinig ruimte, maar het gaat goed. Er zijn veel onverwachte bochten in de vaarroute, maar de schippers laveren er net zo gemakkelijk door, en geven elkaar de ruimte. Ik kijk er in vogelvlucht naar. Dan is er een soort stuwmeer, waar mijn jeugdvriendin kleine kikkervisjes verzamelt, in allerlei soorten. Ze is er heel trots op. De rivier met boten vormt samen met het stuwmeer met visjes een plattegrond van (oud)Leiden. Je tekent er nog iets omheen, en je komt op de vorm van een uiltje. Kijk, een uiltje, zegt mijn jeugdvriendin. Het is een uiltje 'om in te kleuren'. De achterliggende gedachte: je kunt ernaar kijken van nou, dat is gewoon een plattegrond van Leiden. Maar als je extra goed kijkt, en hier en daar nog wat lijnen aanbrengt, dan zie je veel meer diepgang en wijsheid, en kun je dus de afbeelding van de uil onderscheiden. Het is veel meer dan een afbeelding: de uil kan jou ook leiden.....

Vannacht: 

Met Hugo een heel stuk gefietst, met Hugo voorop het rekje. De weg heeft heel, heel lang geduurd. Wel was het een hele prettige en ontspannen reis. We wisten eigenlijk niet dat het zo lang geduurd had. Hugo is een jaar of 7. Het laatste stuk loop ik, met Hugo 'voor mij uit'. Kenmerkend is wel steeds, dat Hugo zich vóór mij bevindt. Hij staat op de voorgrond, ook al is hij heel rustig en bescheiden. We zijn zogezegd 'gearriveerd', en voegen ons bij een klein groepje mensen rond een kampvuur in de duinen. Dit is een soort 'oeroud' beeld, dat al jarenlang nu en dan terugkeert in mijn dromen (de plaats in de duinen, of op het strand bij zee, dus vlakbij de duinen, met een groep mensen en een kampvuur, zoals primitieve volkeren). Het is 'heel gewoon' dat we hier arriveren, ook al is Hugo 'de nieuwe' in de groep. Maar iedereen schijnt hem toch al te kennen, en hij wordt heel warm en welkom ontvangen. Zijn zachtheid wordt meteen goed gelezen. Rechts van ons in de verte nu even niet de zee (anders wel, maar dit beeld doemt tussendoor op). Er is een dijk in de mist, en er komen nog meer mensen in de verte aan, doet ook wel Bijbels aan, mensen in lange gewaden en op kamelen). Hugo stelt vragen over dit beeld. Het is een prachtig uitzicht. Ik zeg 'dat het goed is'. Het is in de periode dat Hugo nog veel mijn nabijheid opzoekt, en samen met mij is.