We hadden overnacht in een hotel en ik zat in de kelder. De anderen zaten al aan het ontbijt. Ze vroegen zich af waar ik bleef. Want het tijdstip van ontbijt was al bijna voorbij. Ik was bezig met een kunstwerk. Het was een pizza in rechthoekige vorm als een wandkleed. Je kon deze oprollen, zoals de kalender van de Chinees. Het zag eruit als een Perzisch tapijtje.
Mijn vader wilde een paar bossen chrysanten voor mij regelen, maar hij kon niet aan die chrysanten komen, en daar baalde hij van. Hij wilde deze bij collega tuinders kopen, maar dat was niet gelukt. Daarom had hij heel veel paarse bloemen uit de berm gehaald, en zou daar dan een boeket voor mij van maken. Mij maakte het allemaal niet zoveel uit. Hij kwam met de auto op de rotonde bij de molen. Daar vloog hij uit de bocht. De bloemen vielen uit de auto en er ontstond een opstopping. Hij baalde daar enorm van. Dat hij de bloemen dan ook niet op tijd voor mij klaar zou hebben. Ik vond het eerder vervelend voor hem, dat dit gebeurde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten