zaterdag 17 december 2022

Stad

 Ik was in een stad zoals Den Haag, maar het was niet Den Haag. Ik liep in de Bijenkorf. Daar liep een mooie slanke dame in een zwierig zomerjurkje, mooi opgemaakt met knalrode lippenstift, vriendelijk gezicht. Ik zei dat dit 'mijn mooie vriendin Machtelt' was. Iemand zei dat dit niet klopte. Toen zag ik dat ze hoge glazen muiltjes droeg. Hierdoor begreep ik dat het inderdaad niet klopte, omdat deze kledingstijl niet bij haar past. 

Ik was in een hotel, en ik dacht dat ik daar alleen maar koffie ging drinken. Maar het bleek dat ik hier ook ging logeren. Er stonden meerdere bedden, zoals op Unit 7. Maar hier was het licht, schoon, bedden met stevige matrassen, opgemaakt met helderwitte lakens en stevige dekens. Het was op zich fijn om hier te blijven, maar dat vond ik niet leuk voor Amber. Zij rekende erop dat ik bij haar zou logeren. Het was in de namiddag van de zaterdag, en het begon al wat te schemeren. Ik moest een keuze maken waar ik ging logeren. Ik ging op één van de bedden liggen, om na te denken. Het matras werd een object in de ruimte, waar ik op lag: een soort vliegend tapijt. Ik was nu dichterbij de zon, de maan, de planeten. Dat gaf een ongekende rust. Gelukkig was ik ook nog wel genoeg dichtbij de aarde. Ik kon makkelijk even terug naar de aarde. Het matras werd uit het 'plaatje van de aarde' gedrukt, zoals een voorbedrukte afbeelding met plaatjes, die je er alleen nog maar uit hoeft te drukken. Het was magisch. 

Ik hoorde in mijn droom een enorme klap, en daar werd ik ook wakker van. Het was niet echt: ik had het gedroomd. Mijn telefoon was ontploft. Het was een Nokia-telefoon. Of juist mijn eigen Samsung en dat ik dacht: ik heb gelukkig de Nokia nog. Het ontploffen was ontstaan door het springen van een veertje in het binnenwerk van de telefoon. Ik had alle onderdelen zo de lucht in zien gaan, en nu had ik niets meer in handen. Er lagen ook geen onderdelen op de grond. Het was in een mum van tijd gebeurd. Maar het was geen probleem. De mensen om mij heen waren geschrokken, maar ik meldde dat het juist goed was dat dit gebeurd was. Ik maakte mij er totaal niet druk om. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten