Tentamen

Ik moest een tentamen doen van het vak geschiedenis. Ik wist helemaal niet dat ik nog op school zat en ik had mij dus ook totaal niet voorbereid. Anderen hadden zich juist heel goed voorbereid. Ik liep een trap op, zoals in de film ´A beautiful mind'. Of zoals de trap bij station Utrecht. Het kostte veel moeite om op de plaats te komen waar het tentamen gehouden werd. Er liepen veel mensen in de weg. Er was iets met oud-roze en bloemetjes. Uiteindelijk kwam ik in het klaslokaal en maakte ik gewoon het tentamen. Onderweg hadden medestudentes al verteld dat het tentamen ging over vrouwenrechten. Maar het was allemaal niet gelukt: ik had een 2,8 gehaald. Aanvankelijk baalde ik, maar vervolgens bedacht ik mij dat dit vast gewoon maar een droom was.

We waren in een vakantiehuis. Dat was het huisje naast het huis in het bos, van mijn tante en oom: het huis dat zij vroeger hadden. Ik was er met mijn vader, die nog heel jong was: een jaar of 35. Zijn haar was nog diep bruin en hij had bakkebaarden. Het was nog in de tijd dat je eigenlijk nauwelijks echt contact kon krijgen met hem. Dat ik vaak naar hem keek, om zijn ogen te lezen, en zodoende wellicht meer van hem te weten te komen. Het was vroeg in de ochtend, en we moesten onze spullen inpakken. Dan zouden we naar een andere locatie rijden, waar de rest van de familie in een hotelkamer verbleef. Het was mijn gezin van komaf of mijn huidige gezin. In een keer had ik in de gaten dat er ook een moeder met haar dochter in deze kamer logeerde. Ze lagen onder een slaapzak te slapen en begonnen een beetje wakker te worden. Het bleek dat het meisje in bed had geplast. Dat vond ik heel vervelend voor haar. Nu bleek dat het toch een zoontje kon zijn. Dat niet het meisje in bed had geplast. Waar we ook liepen....overal kwamen we urine tegen. Het gewatteerde deken lag bij de wastafel, en was op een hoekje na helemaal doordrenkt met urine. Nu bleek ook dat de ramen van het huisje waren zoals de ramen in het warenhuis voor chrysanten. De ruiten zaten scheef, en deze werden voor het oog 'recht' gehouden, door er kindertafeltjes en stoeltjes voor te zetten. Het was allemaal nogal improvisorisch. Ik vond het bepaald geen visitekaartje voor vakantiehuisjes. Dit huisje was niet van mijn oom en tante, maar van een vakantieorganisatie. Ik maakte me ook zorgen of we nog wel op tijd in de hotelkamer zouden arriveren. Ik moest mijn vader en de spullen daar brengen, en dan nog terugkomen in het huisje. Ik vroeg me af of ik de sleutel dan mocht meenemen. De vrouw en de dochter of zoon waren niet meer in het huisje. Ik vond het wel apart dat ik zou rijden, omdat mijn vader dat op deze leeftijd nooit zou hebben gewild (aangezien hij dol op autorijden is, en dus altijd zelf wilde rijden).