Hier een bundeling van meerdere dromen, nav aantekeningen:
Ik sta met de auto dwars op de weg bij de parkeerplaatsen vlakbij ons huis. Ik laad de boodschappen uit, maar eigenlijk sta ik zo wel in de weg voor het doorgaande verkeer. Het zijn niet zoveel boodschappen. Er is oa een brood bij, in de vorm van een varken, een biggetje eigenlijk. Het is de grootte van een gewoon brood.
Dan zie ik naast de auto een echt varken lopen, veel groter. "Pas maar op."
Maar hij is vriendelijk en onschuldig, alleen zie ik dat nog niet. Ik vind het een beetje eng.
Op de dijk langs de Hoogeveense Vaart is men alles mooi aan het maken. Bomen en struiken zijn nu nog rommelig, en er ligt wit plastic, maar het gaat allemaal heel netjes worden. Ik krijg op mijn kop, dat ik het niet netjes achterlaat. Ik probeer nog uit te leggen, dat dit het werk is van de hoveniers, maar men heeft hier geen oren naar.
Een prachtig droomfragment: ik krijg een opgevouwen notitiepapiertje in de hand gedrukt, zo uitgescheurd uit een notitieboekje. Ik ben helemaal verbaasd. Het is van een dorpsgenote. Ze zegt 'dit is onze jaarlijkse briefuitwisseling, omdat onze dochters steeds groter worden, veranderen, dingen meemaken, en zo praten we elkaar bij.' Haar nichtje heeft ook zo'n brief gekregen, maar zij doet er niets mee. 'Precies als haar vader', zeg ik, terwijl ik niet weet waar ik dat vandaan heb. Ik bedoel ook haar opa, en dus de vader van de dorpsgenote die mij de brief gegeven heeft.
Ik ben helemaal onder de indruk van het initiatief, en dan kom ik erachter dat het gewoon ooit mijn initiatief was, en zij de traditie heeft voortgezet, omdat ze het zo mooi vond.
Op die plaats ontmoet ik ook een leerling uit mijn klas van vroeger. Ik zie alleen zijn hoofd, dat op een kar van de paasbult ligt, op een plank, en 'op pootjes'. Ik praat tegen hem, en in één keer wordt hij heel boos en overstuur, door iets wat er gebeurt in zijn omgeving. Mogelijk brengen de takken op de kar een allergische reactie teweeg? Pas dan zie ik, dat ik alleen met zijn hoofd praat, dat op pootjes staat, en los van de rest van zijn lichaam. Ik vind het wat griezelig, omdat het er vanaf kan vallen, maar het schijnt zo te horen, en men verzekert mij dat dit goed gaat. Hij is heel sterk, maar verkeert nu even in een moeilijke fase. Hulp heeft hij niet nodig. Hij zal er hoe dan ook zelf uit komen.
Ik zie het belang van een 'fonteintje', zo'n klein kraantje in een schuurtje, met een geribbelde wasbak eronder, die schoongemaakt moet worden, zoals van de week bij de boer. Dat fonteintje schijnt heel belangrijk te zijn (de volgende dag waren ze bij precies zo'n fonteintje bezig, waar een tuinslang aan bevestigd was, bij een client).
Het insmeren met bodylotion, geparfumeerd: Hugo heeft last van de energieën die dan vrijkomen. Hij voelt ze allemaal, en heeft dan het gevoel dat hij er iets mee moet doen. Mijn vriend uit Duitsland heeft precies hetzelfde. Ik moet daarmee oppassen. Dat ik hun daar niet zomaar mee belast. Even eerst over nadenken. Wat een tip is, dat is het 'afhechten'. De puntjes van de energiegangen sluiten, door er even extra zachtjes overheen te wrijven met de bodylotion. Dan is het verholpen. Zoals het dichtbranden van een veter, zodat ik gemakkelijker door de opening voor de schoenveter kan, in de schoen.
Ik sta met de auto dwars op de weg bij de parkeerplaatsen vlakbij ons huis. Ik laad de boodschappen uit, maar eigenlijk sta ik zo wel in de weg voor het doorgaande verkeer. Het zijn niet zoveel boodschappen. Er is oa een brood bij, in de vorm van een varken, een biggetje eigenlijk. Het is de grootte van een gewoon brood.
Dan zie ik naast de auto een echt varken lopen, veel groter. "Pas maar op."
Maar hij is vriendelijk en onschuldig, alleen zie ik dat nog niet. Ik vind het een beetje eng.
Op de dijk langs de Hoogeveense Vaart is men alles mooi aan het maken. Bomen en struiken zijn nu nog rommelig, en er ligt wit plastic, maar het gaat allemaal heel netjes worden. Ik krijg op mijn kop, dat ik het niet netjes achterlaat. Ik probeer nog uit te leggen, dat dit het werk is van de hoveniers, maar men heeft hier geen oren naar.
Een prachtig droomfragment: ik krijg een opgevouwen notitiepapiertje in de hand gedrukt, zo uitgescheurd uit een notitieboekje. Ik ben helemaal verbaasd. Het is van een dorpsgenote. Ze zegt 'dit is onze jaarlijkse briefuitwisseling, omdat onze dochters steeds groter worden, veranderen, dingen meemaken, en zo praten we elkaar bij.' Haar nichtje heeft ook zo'n brief gekregen, maar zij doet er niets mee. 'Precies als haar vader', zeg ik, terwijl ik niet weet waar ik dat vandaan heb. Ik bedoel ook haar opa, en dus de vader van de dorpsgenote die mij de brief gegeven heeft.
Ik ben helemaal onder de indruk van het initiatief, en dan kom ik erachter dat het gewoon ooit mijn initiatief was, en zij de traditie heeft voortgezet, omdat ze het zo mooi vond.
Op die plaats ontmoet ik ook een leerling uit mijn klas van vroeger. Ik zie alleen zijn hoofd, dat op een kar van de paasbult ligt, op een plank, en 'op pootjes'. Ik praat tegen hem, en in één keer wordt hij heel boos en overstuur, door iets wat er gebeurt in zijn omgeving. Mogelijk brengen de takken op de kar een allergische reactie teweeg? Pas dan zie ik, dat ik alleen met zijn hoofd praat, dat op pootjes staat, en los van de rest van zijn lichaam. Ik vind het wat griezelig, omdat het er vanaf kan vallen, maar het schijnt zo te horen, en men verzekert mij dat dit goed gaat. Hij is heel sterk, maar verkeert nu even in een moeilijke fase. Hulp heeft hij niet nodig. Hij zal er hoe dan ook zelf uit komen.
Ik zie het belang van een 'fonteintje', zo'n klein kraantje in een schuurtje, met een geribbelde wasbak eronder, die schoongemaakt moet worden, zoals van de week bij de boer. Dat fonteintje schijnt heel belangrijk te zijn (de volgende dag waren ze bij precies zo'n fonteintje bezig, waar een tuinslang aan bevestigd was, bij een client).
Het insmeren met bodylotion, geparfumeerd: Hugo heeft last van de energieën die dan vrijkomen. Hij voelt ze allemaal, en heeft dan het gevoel dat hij er iets mee moet doen. Mijn vriend uit Duitsland heeft precies hetzelfde. Ik moet daarmee oppassen. Dat ik hun daar niet zomaar mee belast. Even eerst over nadenken. Wat een tip is, dat is het 'afhechten'. De puntjes van de energiegangen sluiten, door er even extra zachtjes overheen te wrijven met de bodylotion. Dan is het verholpen. Zoals het dichtbranden van een veter, zodat ik gemakkelijker door de opening voor de schoenveter kan, in de schoen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten