Dochtertje

Het is een hele duidelijke droom
Ik ben weer bij de volkstuintjes, aan de slootkant, op het erf van mijn vader
Dit is een vertrouwde plek, die gedurende mijn leven nu en dan terugkeert in dromen
Ik heb veel met deze plek, voel veel bij deze plek
Even verderop was vroeger 'de brandstapel', waar mijn vader het tuinafval verbrandde
Dat was in de jaren '70 heel gewoon
Ik droom dat we onder de luifel staan, maar de luifel is dus ter hoogte van de volkstuintjes
De luifel was vroeger de plek waaronder de tomaten in kistjes op de schuit werden geladen
De tomaten werden in die tijd per schuit naar de veiling gebracht
Het kan ook wel zijn dat we in een grote schuur staan
Het valt op dat het een hele schone, frisse, nieuwe schuur is
Ik ruik het verse hout nog, en de deuren zijn van prachtig nieuw hout
Het is een belangrijk gegeven dat de deuren heel soepel open en dicht gaan
Dat is voor mij prettig en vertrouwd
Er is een feestje geweest, en we mogen de hapjes mee naar huis nemen
Ik ga boven kijken welke hapjes ik heb uitgekozen
Het ziet eruit als een kerstmaaltijd, met veel glitters en slingers
Grote tafels met hapjes, kerstslingers en ballen, alles schittert
Ik kan er zo een foto van maken, maar ik doe het niet
Het blijkt het trouwfeest van de ouders van mijn vriendinnetje te zijn, in de Kastanjehof
Ik voel me daar wel en niet op mijn gemak
Er is hier verder nu niemand aanwezig, en dat voelt ook wel raar
Ik besluit de hapjes toch maar niet mee te nemen
Er hangt ook nog hippiekleding van mij
Die neem ik wel mee, want daar ben ik zuinig op (hippie-jurken)
Plotseling bemerk ik een kleine baby tussen de hippie-jurken
Tot mijn schrik ontdek ik dat het mijn eigen dochter blijkt te zijn!
Ik ben helemaal verbaasd: een DERDE kind?
Dat had ik nooit van mezelf gedacht
Maar het gaat supergoed met dit meisje, en ze is heel vrolijk en goedlachs
Ze zit op mijn arm, in haar slaapzakje
Ik schrik, want ik had haar niet goed vast, omdat ik dacht dat ik alleen maar kleding bij me had
Maar het maakt allemaal niets uit, ze is heel vertrouwd, het is heel mooi
Er staan dorpsgenoten bij mij, en het is de afspraak dat ze mijn dochter even meenemen
Ze zou een ochtend bij hen op bezoek komen
Ik vind het prima, ben heel relaxed, voel me zelf ook prima, bevalling is goed gegaan
In de eerste instantie ga ik akkoord
Het meisje is nu plotseling al een peuter, en zit ongedwongen op de grond
Echter, dan bedenk ik mij, omdat ze toch nog maar net geboren is
Ik leg uit dat ik hun natuurlijk helemaal vertrouw, maar dat ik het eerst toch nog niet wil
Ik wil haar nog niet uit handen geven, omdat ze nog maar zo kort geleden geboren is
De anderen (het is een moeder en een dochter) reageren verbaasd, maar begrijpen het natuurlijk
Wel zeggen ze dat ik het kind gerust aan hun kan overlaten
Ja, zeg ik, maar jij bent nog zo jong (ik bedoel de dochter, zij is een jaar of 15)
Ze gaan immers wel de brug over, naar het huis van Flip
Dat vind ik dan toch wel een beetje griezelig
Vandaar
Ze vinden het prima dat ik mijn kindje eerst toch nog bij mij wil houden