Kerk

Er was een klein, gezellig, rommelig huis ergens in een bos. Het was een sprookjesachtig huis, met schattige steentjes, een soort Anton Pieck huis. De omgeving was ook sprookjesachtig. Het gaf een beetje het 'kinderfeestjesgevoel'. Het leek een speelgoedhuisje. Het was 's avonds een uurtje of zeven, zo het tijdstip dat een kinderfeestje bijna ten einde is. 

Het was heel rommelig en onoverzichtelijk. Er liep familie rond, die ik al heel lang niet gezien had. Ik wist niet zo goed wat de bedoeling was, en waar ik mij op moest voorbereiden. Overal stonden spullen en kleren, er waren veel verschillende kamers, iedereen liep in en uit, het leek wel een mierennest. ik kon het zo van bovenaf bekijken. Het maakte mij onrustig, dat ik niet wist wat hiervan de bedoeling was, wat ons te wachten stond.

Toen bleek dat er vlakbij een klein kerkje stond. Daar gingen we naartoe. Ik dacht dat iedereen nog bezig was, maar nu was iedereen toch klaar, en op weg naar het kerkje, dat maar zo'n 100 meter van het huisje stond. Het was in een mooie, landelijke omgeving. Hessel had ook steeds rondgelopen in het huis, maar nu bleek dat hij nog op bed lag. Ik riep hard naar het huis, dat hij ook moest komen, en hij sprong direct uit bed, riep 'ik kom eraan!' Het was net een komisch theaterstuk. Hessel droeg zijn gele broek, met een wit shirt.

Toen we in de kerk waren, kwam ik er pas achter waarom we naar de kerk gingen. Het grappige is trouwens, dat ik nu toevallig naar een film kijk waarin iedereen ook naar de kerk gaat, voor een bruiloft, en dat er ook sprake was van mensen in allerlei kamers, die zich aan het voorbereiden waren, net zoals in deze droom. Echter, in deze droom ging het om een crematie.

Toen we in de kerk waren, bleek het een crematorium te zijn. Het bleek dat mijn neef was overleden (die ik verder niet ken). Hij was zo'n 10 jaar ouder dan ik. Er werd 'popmuziek' gedraaid, en blijkbaar was het begin jaren '60, waarin het helemaal nog niet zo gewoon was dat er popmuziek gedraaid werd, en al zeker niet op een crematie. De aanwezigen (die elkaar in het dagelijks leven niet vaak ontmoeten) werden geacht gezamelijk een klaagzang te houden bij de overledene. 

Er was een kunstwerk van een romp, in vier vlakken. In elk van de vier vlakken stond een liefhebberij van de overledene uitgebeeld. We gingen elke liefhebberij stuk voor stuk 'bezingen', met de ogen gefocust op dat gedeelte van de romp. Het was niet eng ofzo, maar gewoon mooi.....