Ik val even in slaap, en in een flits droom ik het volgende:
Ik sta aan de kant van de weg. Een Russische man passeert mij razendsnel. Het is in de buurt van de Herengracht. Druk op de weg. Het is een kleine, iele man, ziet er wat vreemd uit, kort leren jasje, strakke broek aan, ik vertrouw het niet. Echter, de man bedoelt het juist heel goed. Hij overhandigt mij een zilveren ring, die in het midden dubbel is. Hij drukt mij op het hart goed op de ring te passen, en is dan in een flits weer weg.
We woonden in een appartementencomplex, op Kijkduin. We konden zo uitkijken op de zee. Hessel en ik waren de eigenaren of beheerders. We hadden hier erg mee geboft. Het gaf veel vrijheid. Toch was er ook een keerzijde. We moesten zorgen voor de psychiatrische patiënten, die hier verbleven. We hadden veel verantwoordelijkheid, maar toch konden we het makkelijk aan, en gaf het ook veel voldoening. Veel vertrekken in het gebouw, licht, heerlijk de zeelucht en het zeelicht, ramen zonder ruiten, rommelige kamers, bedden overhoop en lakens gekreukt, maar dat was niet zo'n groot probleem. Ik kwam met Simone uit de richting van Wateringen in het complex. Ik zat in een rolstoel, en zij duwde mij. Het ging wat lastig, omhoog het duin op. We maakten ons zorgen waar de rolstoel te laten, omdat we geen slot hadden. Ik ontdekte dat ik niet vanwege een ziekte in de rolstoel zat. Mogelijk vanwege een act.
In een droom twee woorden;
'ligo sacrali'
'rauwe aardappel'.
Ik at de rauwe aardappel helemaal op, geheel tegen mijn zin. Het deed me denken aan vroeger, als ik ergens op bezoek was en niet durfde te zeggen dat ik het niet lustte, dat ik het tegen mijn zin opat. Het voelde afschuwelijk. Ik moest de aardappel echt helemaal opeten, maar moest er bijna van overgeven, voelde mij misselijk.
In de droom had ik verkering met de Marokkaanse man, die vroeger bij ons op het erf gewoond heeft. Ik werd ingewijd in zijn familie. Het was een zigeuner-familie. We trokken van het ene feest naar het andere, en dansten heel uitbundig, zoals zigeuners, met kettingen en kralen en tamboerijn. De mannen waren dominant aanwezig. Ik werd er wel bang van: zij waren luidruchtig en sterk. Mogelijk was ik ook nog een jong kind. Er werd afwisselend, in een soort carrousel, op een meisje van drie jaar gepast, dit ging prima.
Ik sta aan de kant van de weg. Een Russische man passeert mij razendsnel. Het is in de buurt van de Herengracht. Druk op de weg. Het is een kleine, iele man, ziet er wat vreemd uit, kort leren jasje, strakke broek aan, ik vertrouw het niet. Echter, de man bedoelt het juist heel goed. Hij overhandigt mij een zilveren ring, die in het midden dubbel is. Hij drukt mij op het hart goed op de ring te passen, en is dan in een flits weer weg.
We woonden in een appartementencomplex, op Kijkduin. We konden zo uitkijken op de zee. Hessel en ik waren de eigenaren of beheerders. We hadden hier erg mee geboft. Het gaf veel vrijheid. Toch was er ook een keerzijde. We moesten zorgen voor de psychiatrische patiënten, die hier verbleven. We hadden veel verantwoordelijkheid, maar toch konden we het makkelijk aan, en gaf het ook veel voldoening. Veel vertrekken in het gebouw, licht, heerlijk de zeelucht en het zeelicht, ramen zonder ruiten, rommelige kamers, bedden overhoop en lakens gekreukt, maar dat was niet zo'n groot probleem. Ik kwam met Simone uit de richting van Wateringen in het complex. Ik zat in een rolstoel, en zij duwde mij. Het ging wat lastig, omhoog het duin op. We maakten ons zorgen waar de rolstoel te laten, omdat we geen slot hadden. Ik ontdekte dat ik niet vanwege een ziekte in de rolstoel zat. Mogelijk vanwege een act.
In een droom twee woorden;
'ligo sacrali'
'rauwe aardappel'.
Ik at de rauwe aardappel helemaal op, geheel tegen mijn zin. Het deed me denken aan vroeger, als ik ergens op bezoek was en niet durfde te zeggen dat ik het niet lustte, dat ik het tegen mijn zin opat. Het voelde afschuwelijk. Ik moest de aardappel echt helemaal opeten, maar moest er bijna van overgeven, voelde mij misselijk.
In de droom had ik verkering met de Marokkaanse man, die vroeger bij ons op het erf gewoond heeft. Ik werd ingewijd in zijn familie. Het was een zigeuner-familie. We trokken van het ene feest naar het andere, en dansten heel uitbundig, zoals zigeuners, met kettingen en kralen en tamboerijn. De mannen waren dominant aanwezig. Ik werd er wel bang van: zij waren luidruchtig en sterk. Mogelijk was ik ook nog een jong kind. Er werd afwisselend, in een soort carrousel, op een meisje van drie jaar gepast, dit ging prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten