Een vriend ligt in het ziekenhuis, en ik ga samen met zijn ex-vrouw de mantelzorg organiseren, zodat hij in een gespreid bedje komt, als hij weer thuis is. Zijn ex-vrouw draagt mij alles zorgvuldig over, en ze wil niets over het hoofd zien.
Om die reden gaat zij mee met ons gezin, op kampeervakantie. Dat is eerst wel even een ongemakkelijke situatie, omdat het voor een 'doel' is, en niet alleen voor de gezelligheid. Maar de gezelligheid krijgt al snel de overhand, waardoor het doel eigenlijk minder in beeld is.
Ze biedt mij aan om in de grote rubberen boot te slapen, die voorheen van hun gezin was. Net als ik wil zeggen dat ik dat prima vind zegt ze oh nee, toch niet, want dat slaapt helemaal niet lekker. Ik denk dat zij doelt op het feit dat je niet overdekt bent in de boot. Maar je bent wel overdekt, want je kunt de boot gewoon afdekken met een zeiltje. Echter, ze doelt op het feit dat er - bijna in het midden - een harde verhoging in de boot aanwezig is, die maakt dat je er niet lekker in slaapt. Mij lijkt dat niet zo'n probleem, en ik denk dat je dat wel kunt omzeilen. Maar de vrouw is resoluut. Nee zegt ze, niet doen.
Ik bied haar één van onze tenten aan, en die gaat zij opzetten. Ze had ook net zo goed bij ons in de tent kunnen slapen, maar het is misschien voor haar ook wel fijn om even op zichzelf te zijn, om de boel te overdenken.
Ondertussen komt het ontslag uit het ziekenhuis van 'onze patiënt' in zicht; hoe gaan we dat organiseren? Wie krijgt welke rol?
We zijn in een groot, overdekt winkelcentrum. Samen met de ex-vrouw van de vriend kopen we hier Oosterse producten. Het is er heel gezellig. Als we naar boven kijken, zien we onze vriend heen en weer schommelen, zoals je met gym aan de ringen hangt. Ik vind het wel wat apart, maar het schijnt heel gewoon te zijn.
Uiteindelijk staan we in een kringetje om hem heen, op de Boulevard in Scheveningen. Hij heeft een vierkante wond op zijn rechter bovenbeen. De wond is 'precies vierkant', met gebogen hoeken. De wond is niet verontrustend, maar ziet er schrijnend en pijnlijk uit. De wond gloeit, alsof er gloeiende kooltjes vanaf komen.
Van onze vriend komen we verder niets te weten; we kunnen zijn gezicht niet aflezen, en we weten niet wat hij voelt. Dat blijft allemaal achter gesloten deuren.
Om die reden gaat zij mee met ons gezin, op kampeervakantie. Dat is eerst wel even een ongemakkelijke situatie, omdat het voor een 'doel' is, en niet alleen voor de gezelligheid. Maar de gezelligheid krijgt al snel de overhand, waardoor het doel eigenlijk minder in beeld is.
Ze biedt mij aan om in de grote rubberen boot te slapen, die voorheen van hun gezin was. Net als ik wil zeggen dat ik dat prima vind zegt ze oh nee, toch niet, want dat slaapt helemaal niet lekker. Ik denk dat zij doelt op het feit dat je niet overdekt bent in de boot. Maar je bent wel overdekt, want je kunt de boot gewoon afdekken met een zeiltje. Echter, ze doelt op het feit dat er - bijna in het midden - een harde verhoging in de boot aanwezig is, die maakt dat je er niet lekker in slaapt. Mij lijkt dat niet zo'n probleem, en ik denk dat je dat wel kunt omzeilen. Maar de vrouw is resoluut. Nee zegt ze, niet doen.
Ik bied haar één van onze tenten aan, en die gaat zij opzetten. Ze had ook net zo goed bij ons in de tent kunnen slapen, maar het is misschien voor haar ook wel fijn om even op zichzelf te zijn, om de boel te overdenken.
Ondertussen komt het ontslag uit het ziekenhuis van 'onze patiënt' in zicht; hoe gaan we dat organiseren? Wie krijgt welke rol?
We zijn in een groot, overdekt winkelcentrum. Samen met de ex-vrouw van de vriend kopen we hier Oosterse producten. Het is er heel gezellig. Als we naar boven kijken, zien we onze vriend heen en weer schommelen, zoals je met gym aan de ringen hangt. Ik vind het wel wat apart, maar het schijnt heel gewoon te zijn.
Uiteindelijk staan we in een kringetje om hem heen, op de Boulevard in Scheveningen. Hij heeft een vierkante wond op zijn rechter bovenbeen. De wond is 'precies vierkant', met gebogen hoeken. De wond is niet verontrustend, maar ziet er schrijnend en pijnlijk uit. De wond gloeit, alsof er gloeiende kooltjes vanaf komen.
Van onze vriend komen we verder niets te weten; we kunnen zijn gezicht niet aflezen, en we weten niet wat hij voelt. Dat blijft allemaal achter gesloten deuren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten