Ik bevond mij in het Rotterdamse riool. Ik maakte een lange weg, maar had er vooral al heel veel op zitten, en was met het laatste stukje bezig. Alles verliep voortvarend. Ik kwam in het riool van zeer arme mensen. Het waren wellicht de armste mensen van Rotterdam. Ze kwamen misschien wat hard over, maar het waren bij wijze van spreken de liefste en meest oprechte mensen die ik ooit ontmoet had. Ze waren zo ontzettend blij, dat ik hier de boel kwam opruimen. Ik was juist blij met hun, en dankbaar, ook al weet ik daar niet precies de reden voor. Ze wilden alles wel voor mij doen, maar ik ook voor hun. Zij waren in een groepje, en ik was alleen, zoals ik de hele toch door het riool al alleen was geweest.
Het schoonmaken op zichzelf was niet zo moeilijk. Het waren redelijk brede gangen, die kronkelden. We bevonden ons pal beneden de Coolsingel, boven ons raasden de auto's, het was in het geheel niet vies of eng, maar juist interessant, nieuwsgierig wat er zich om de volgende hoek zou afspelen.
Eigenlijk was alles al best wel schoon, en het stonk ook niet meer. Ik moest een soort zwarte schijven voortduwen, zoals met sjoelen. Dat ging prima. Ik was er al zeer bedreven in. Het maakte veel herrie, maar daar lachten we dan met zijn allen om. We hadden al zoveel meegemaakt. Dit gezin was al ontzettend door de wol geverfd, maar eindelijk braken er nu betere tijden aan.
Het was het laatste stukje, het was niet zo zwaar meer, we hadden vooral veel lol. Mogelijk stonden er 'langs de route' ook mensen mij aan te moedigen (het gezin stond ook langs de route, deed niet meer met opruimen) en ik kon ook letterlijk bij mensen in de keuken kijken, ouderwetse keukens, jaren '50, met ramen en deuren wijd open, gastvrij.
Ik word zeer verkwikt wakker, alsof er een enorme last van mij af gevallen is. Ik weet eigenlijk even niet wat mij nu overkomt....................heel prettig dus.
Het schoonmaken op zichzelf was niet zo moeilijk. Het waren redelijk brede gangen, die kronkelden. We bevonden ons pal beneden de Coolsingel, boven ons raasden de auto's, het was in het geheel niet vies of eng, maar juist interessant, nieuwsgierig wat er zich om de volgende hoek zou afspelen.
Eigenlijk was alles al best wel schoon, en het stonk ook niet meer. Ik moest een soort zwarte schijven voortduwen, zoals met sjoelen. Dat ging prima. Ik was er al zeer bedreven in. Het maakte veel herrie, maar daar lachten we dan met zijn allen om. We hadden al zoveel meegemaakt. Dit gezin was al ontzettend door de wol geverfd, maar eindelijk braken er nu betere tijden aan.
Het was het laatste stukje, het was niet zo zwaar meer, we hadden vooral veel lol. Mogelijk stonden er 'langs de route' ook mensen mij aan te moedigen (het gezin stond ook langs de route, deed niet meer met opruimen) en ik kon ook letterlijk bij mensen in de keuken kijken, ouderwetse keukens, jaren '50, met ramen en deuren wijd open, gastvrij.
Ik word zeer verkwikt wakker, alsof er een enorme last van mij af gevallen is. Ik weet eigenlijk even niet wat mij nu overkomt....................heel prettig dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten