Het afscheid van mijn oom werd ook nog 'voor de jeugd' georganiseerd. Terwijl de volwassenen bij de kerkdienst in de kerk waren, hadden wij een samenkomst in het bos. Daar was ook mijn naamgenote bij, want haar vader was in dezelfde periode overleden. Verder mijn nicht en haar broers, ik met mijn broers en zus en Simone met haar zussen. Het was in een soort heel gezellig hutje in het bos, jungle-achtig, met een gezellige kerstversiering. Het was naast een podium. Dat podium was ergens in een dorpshuis. De volwassenen zaten daar in de zaal en het was tjokvol. Op de wand van het hutje hingen mooie kunstwerkjes, door kinderen gemaakt. Waarschijnlijk waren deze door ons gemaakt. De werkjes waren zorgvuldig omgeven door kersttakjes en versiering. Het was voor ons een belangrijke plaats, want het waren onze iconen. We namen allemaal een kunstvoorwerpje van de wand, die gemaakt was van kippengaas. We legden dit kunstwerkje in onze hartstreek en toen gingen we in een rijtje al 'chantend' in een plechtige houding door het bos lopen, langs het ouderlijk huis van mijn nichtje, zoals ook de pastoor met zijn gevolg door de kerk loopt. Het leek ook wel op een afbeelding uit de sprookjes van Rie Cramer. Voor mij was het een soort heelwording met de herinneringen uit mijn jeugd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten