Ik zie een jongeman of vrouw heel vlug en schichtig op een stoel klimmen, en snoepjes pakken, die bovenop de afzuigkap boven het gasfornuis staan (wij hadden geen afzuigkap, maar die was er wel in het ouderlijk huis). Het proces herhaalt zich een aantal malen, ook wel als silhouet, en het lijkt ook wel een oude film, die versneld wordt afgespeeld en weer teruggedraaid (op de stoel, van de stoel af. enz).
Ik rijd - samen met mijn vader - naar Drente, terug naar het ouderlijk huis, naar Drente, enz. Mijn vader is jong en flexibel (niet zoals ik hem ken). Het maakt hem allemaal niet zoveel uit, hij past zich wel aan (wat normaal gesproken niet op die manier gaat, ook vroeger niet, toen hij jong was). Hij is er ook naar gekleed: flitsende witte broek, trendy leren jasje, sieraden, haar in een kuif. De auto staat voor het ouderlijk huis geparkeerd, half op de weg, half op het grind. Ik vind het gevaarlijk voor de fietsers. Het blijkt het bed van Amber te zijn (de slaapbank). Het blijkt dat we hiermee naar Drente gaan rijden, en dat ik in slaapstand de auto moet gaan besturen, liggend op mijn buik. Er moet nog een versnellingspook op het matras gemonteerd worden, daar zijn we nog mee bezig. Ik zeg tegen mijn vader dat dit toch onmogelijk zal gaan, maar hij is ervan overtuigd dat het op deze manier moet, en hij heeft er méér dan vertrouwen in dat ik de rit glansrijk zal gaan afleggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten