Ik logeer in het ouderlijk huis. Het bevindt zich in Den Haag, op de plaats waar Herengracht 1 was. Het is nog vroeg in de ochtend, en ik ga vroeg de deur uit, terwijl iedereen nog slaapt. Ik heb op de zolder geslapen. Ik ga de stad in. Nu blijkt, dat ik mijn fiets naar de zolder gedragen heb. Ik weet niet, waarom ik dat gedaan heb. Ook fiets ik nu door Den Haag, ter hoogte van de Sophialaan. Het is er prachtig zomers, met een lage zon, en landelijke bomen, eigenlijk meer middag dan vroeg in de ochtend. Ik zie er ook kleine slootjes en weilanden; wellicht zoals Den Haag vroeger nog was.....
Het moment in de Sophialaan was een oplichtend moment, terug in de geschiedenis, in de verder moderne, regenachtige stad in de vroege ochtend. Het schijnt dat ik linea recta naar zee ben gefietst, maar de zee en het strand krijg ik niet in beeld, en ik fiets alweer terug, heb een heerlijke frisse neus gehaald, heb zelfs nog bij iemand koffie gedronken die vlakbij zee woont, maar ik heb geen idee wie dat is.
Dan ben ik weer terug in het ouderlijk huis. In de oude keuken - die daarna speelkamer genoemd werd - is een gevaarlijk diep zwembad. Het zwembad is veel dieper dan je zou verwachten. Minimaal wel 30 meter diep. Ik houd mij vast aan de kant, en weet dat mij niets kan gebeuren. De kant is ter hoogte van het granieten aanrecht. Ik kan daar vasthouden aan een houten handgreep. Het licht in het zwembad gaat uit, en we weten niet hoe dit komt. We weten ook niet hoe lang het nog duurt, voordat het licht weer gemaakt is. Ik zou zo het zwembad over kunnen steken naar de gang. Daar is geen diep zwembad meer. Ik weet de weg. Het is dus eenvoudig. Maar ik ga heel bewust dat risico niet aan. Ik kies ervoor, eerst rustig af te wachten.
Het moment in de Sophialaan was een oplichtend moment, terug in de geschiedenis, in de verder moderne, regenachtige stad in de vroege ochtend. Het schijnt dat ik linea recta naar zee ben gefietst, maar de zee en het strand krijg ik niet in beeld, en ik fiets alweer terug, heb een heerlijke frisse neus gehaald, heb zelfs nog bij iemand koffie gedronken die vlakbij zee woont, maar ik heb geen idee wie dat is.
Dan ben ik weer terug in het ouderlijk huis. In de oude keuken - die daarna speelkamer genoemd werd - is een gevaarlijk diep zwembad. Het zwembad is veel dieper dan je zou verwachten. Minimaal wel 30 meter diep. Ik houd mij vast aan de kant, en weet dat mij niets kan gebeuren. De kant is ter hoogte van het granieten aanrecht. Ik kan daar vasthouden aan een houten handgreep. Het licht in het zwembad gaat uit, en we weten niet hoe dit komt. We weten ook niet hoe lang het nog duurt, voordat het licht weer gemaakt is. Ik zou zo het zwembad over kunnen steken naar de gang. Daar is geen diep zwembad meer. Ik weet de weg. Het is dus eenvoudig. Maar ik ga heel bewust dat risico niet aan. Ik kies ervoor, eerst rustig af te wachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten