Ik was op vakantie geweest naar Buitenkunst. Ik liep met de andere vakantiegangers over het grote veld. Iedereen had zijn campingspullen mee, bepakt en bezakt. We vertrokken, en tegelijkertijd arriveerden we. Bij het inchecken zag ik, dat ik veel teveel spullen had meegenomen. Twee rugzakken, dus dubbele bagage zogezegd, en een hele grote donkergroene slaapzaak, wel heel luxe. Ik dacht nou ja, maakt niet uit, ik ben nu toch al op de plaats van bestemming, dus nu heb ik alleen maar profijt van deze spullen, ook al had ik dat dan niet allemaal hoeven meesjouwen.
Nu was het weer het einde van de week. Een vriendin van vroeger was hier ook een week geweest. Ze had geen woord tegen mij gezegd, en was intensief met haar eigen vriendinnen opgetrokken. Ik liep even met haar op, om haar te vragen wat ze ervan vond, dat ik hier ook was. Ze haalde letterlijk haar neus op, keek mij laatdunkend aan en zei dat het haar prima beviel om mij niet om zich heen te hebben, omdat ik haar toch alleen maar zat te observeren en kritische dingen zat te zeggen. Ik schrok van haar kilte, en zei niets. Ik dacht wel bij mezelf nou, dat had je ook wel een beetje anders kunnen zeggen. Maar ik hield de rug recht, en ik bleef gewoon lopen waar ik liep, het hoofd recht, vooruit kijkend, de zon in, misschien wel met oogkleppen voor, zoals bij paarden, maar dat was ook nodig, vanwege de felle zon.
In een ander fragment moest ik op de Rijnsburgerweg in Leiden zijn. Ik had een enorme grote plunjezak bij me. Precies zo eentje als Hessel vroeger mee naar Friesland nam. Het gekke was, dat de plunjezak helemaal niet zwaar was. Jacoba zei, dat ik de bagage wel bij haar kon laten, in huis. Ik moest nog even het huis vinden. Dat was dan wel in Utrecht. Maar dan kon ik verder de OV-fiets nemen naar de Rijnsburgerweg. Het was wel al aan de late kant. Ik moest ook nog even zoeken waar ik een OV-fiets kon huren. Dat was vlakbij Jacoba. Aan de Rijnsburgerweg had ik een meeting met jonge studenten.
Nu was het weer het einde van de week. Een vriendin van vroeger was hier ook een week geweest. Ze had geen woord tegen mij gezegd, en was intensief met haar eigen vriendinnen opgetrokken. Ik liep even met haar op, om haar te vragen wat ze ervan vond, dat ik hier ook was. Ze haalde letterlijk haar neus op, keek mij laatdunkend aan en zei dat het haar prima beviel om mij niet om zich heen te hebben, omdat ik haar toch alleen maar zat te observeren en kritische dingen zat te zeggen. Ik schrok van haar kilte, en zei niets. Ik dacht wel bij mezelf nou, dat had je ook wel een beetje anders kunnen zeggen. Maar ik hield de rug recht, en ik bleef gewoon lopen waar ik liep, het hoofd recht, vooruit kijkend, de zon in, misschien wel met oogkleppen voor, zoals bij paarden, maar dat was ook nodig, vanwege de felle zon.
In een ander fragment moest ik op de Rijnsburgerweg in Leiden zijn. Ik had een enorme grote plunjezak bij me. Precies zo eentje als Hessel vroeger mee naar Friesland nam. Het gekke was, dat de plunjezak helemaal niet zwaar was. Jacoba zei, dat ik de bagage wel bij haar kon laten, in huis. Ik moest nog even het huis vinden. Dat was dan wel in Utrecht. Maar dan kon ik verder de OV-fiets nemen naar de Rijnsburgerweg. Het was wel al aan de late kant. Ik moest ook nog even zoeken waar ik een OV-fiets kon huren. Dat was vlakbij Jacoba. Aan de Rijnsburgerweg had ik een meeting met jonge studenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten