Vannacht droomde ik van het getal 651.
Hier het verslag van de droom van gisteren nacht:
Ik was op reis, op doorreis, en onderweg ontmoette ik mensen en 'opdrachtjes' van vroeger. Het waren opdrachtjes die ik mezelf ooit gesteld had, of die ik mezelf nu stelde. Het was helemaal niet moeilijk. Het was een soort speurtocht. Het grootste werk was al gedaan. Dit waren de puntjes op de i. Het leuke werk, zogezegd. Als je je schilderij bijna af hebt, en alles nog een beetje gaat bijwerken. Zoiets. Trots gevoel dus ook.
Ik moest bloed prikken bij het lab en het kwam mij eigenlijk wel goed uit om dit meteen te doen. Maar de laborante had het enorm druk. Ze wilde haar best wel voor mij doen, maar zat van alle kanten vast. Ze ging even met zichzelf in beraad, overlegde met collega's en toen kwam ze met een handige oplossing. Als ze nu met mijn mee kon rijden naar Assen, om een uur of 11 in de ochtend, dan had ze makkelijk de tijd om bij mij bloed te prikken. Dan was ze ruim op tijd in Assen en had ze zelf ook wat extra ruimte in haar eigen planning. Ik vond dat een goede deal, en zo gingen we het doen. Ik zag dat zij geinterviewd werd, in de hal van het UMCG. Het ging over onderzoeken. Ik had er alle vertrouwen in.
Ik maakte een lange reis, ik was al op veel plaatsen geweest, alles was beleefd en afgerond, ik kon het helemaal achter mij laten. Dat was heel fijn, want ik kon er nu nog wel op terug kijken, maar met een glimlach, herinneringen ophalen, precies zoals het hoort zeg maar, maar eindelijk dan met de innerlijke rust waar ik zoveel jaren naar verlangd heb, het ging er nu dan dus echt van komen, wat heerlijk.
Het reizen ging via de vertrouwde kronkelwegen, die altijd weer terugkomen in mijn dromen, soms ingewikkeld, soms niet. Inmiddels waren deze helemaal niet ingewikkeld meer, maar gewoon 'gezellige kronkels'. Ik kwam weer op de locatie in Spanje aan, waar ik vaker over droom, een beetje in de heuvels, maar ook weer niet heel hoog, je ging er via kronkelwegen naartoe, het was er lekker ruig, een hele gezellige Spaanse woning, met onderdak, maar ook veel 'buiten', in allemaal laagjes en veel groen gebouwd, ramen zonder glas, je zou er zo intrekken, heerlijk weer, maar ook veel plaatsen om even bij te komen van de zon, in de verte het uitzicht op de zee.
Ik trof hier mijn huisgenoot van vroeger, uit het studentenhuis. Het was er prachtig creatief en kunstzinnig ingericht. Ook in dit huis was alles kronkelig. Ook hier was ik op doorreis. Mijn huisgenootje was hier met een groep vrienden. Ik keek mijn ogen uit. Het was zo mooi ingericht! Kleine stukjes gekleurde stof hingen aan het plafond.
Ik had een stapel dagboeken en volgeschreven schrijfboekjes onder mijn arm. De huisgenote ontving mij wel hier, maar eigenlijk ging het alleen om mijn eigen thema. Zij trad op als figurant, zogezegd, terwijl het in de droom om haar leek te gaan, maar dat was dus niet zo.
Mijn vriend uit Duitsland scheen hier te wonen, en hij had twee zoons. Dat waren jonge pubers met rossig haar, een beetje types zoals de zoons van Lady Di. Ik moest er heel erg aan wennen, dat hij nu plotseling twee zoons had. In de droom was zijn vrouw niet in beeld. Hij was heel vertrouwd met de jongens. Blijkbaar was het de bedoeling dat ik bij hem zou komen logeren. Dat was ook heel onwennig. Ik wist niet goed hoe ik hiermee om moest gaan. Hij was wel heel gastvrij, zijn zoons ook, ik was heel welkom, er was een gezellige en open sfeer.
Hier het verslag van de droom van gisteren nacht:
Ik was op reis, op doorreis, en onderweg ontmoette ik mensen en 'opdrachtjes' van vroeger. Het waren opdrachtjes die ik mezelf ooit gesteld had, of die ik mezelf nu stelde. Het was helemaal niet moeilijk. Het was een soort speurtocht. Het grootste werk was al gedaan. Dit waren de puntjes op de i. Het leuke werk, zogezegd. Als je je schilderij bijna af hebt, en alles nog een beetje gaat bijwerken. Zoiets. Trots gevoel dus ook.
Ik moest bloed prikken bij het lab en het kwam mij eigenlijk wel goed uit om dit meteen te doen. Maar de laborante had het enorm druk. Ze wilde haar best wel voor mij doen, maar zat van alle kanten vast. Ze ging even met zichzelf in beraad, overlegde met collega's en toen kwam ze met een handige oplossing. Als ze nu met mijn mee kon rijden naar Assen, om een uur of 11 in de ochtend, dan had ze makkelijk de tijd om bij mij bloed te prikken. Dan was ze ruim op tijd in Assen en had ze zelf ook wat extra ruimte in haar eigen planning. Ik vond dat een goede deal, en zo gingen we het doen. Ik zag dat zij geinterviewd werd, in de hal van het UMCG. Het ging over onderzoeken. Ik had er alle vertrouwen in.
Ik maakte een lange reis, ik was al op veel plaatsen geweest, alles was beleefd en afgerond, ik kon het helemaal achter mij laten. Dat was heel fijn, want ik kon er nu nog wel op terug kijken, maar met een glimlach, herinneringen ophalen, precies zoals het hoort zeg maar, maar eindelijk dan met de innerlijke rust waar ik zoveel jaren naar verlangd heb, het ging er nu dan dus echt van komen, wat heerlijk.
Het reizen ging via de vertrouwde kronkelwegen, die altijd weer terugkomen in mijn dromen, soms ingewikkeld, soms niet. Inmiddels waren deze helemaal niet ingewikkeld meer, maar gewoon 'gezellige kronkels'. Ik kwam weer op de locatie in Spanje aan, waar ik vaker over droom, een beetje in de heuvels, maar ook weer niet heel hoog, je ging er via kronkelwegen naartoe, het was er lekker ruig, een hele gezellige Spaanse woning, met onderdak, maar ook veel 'buiten', in allemaal laagjes en veel groen gebouwd, ramen zonder glas, je zou er zo intrekken, heerlijk weer, maar ook veel plaatsen om even bij te komen van de zon, in de verte het uitzicht op de zee.
Ik trof hier mijn huisgenoot van vroeger, uit het studentenhuis. Het was er prachtig creatief en kunstzinnig ingericht. Ook in dit huis was alles kronkelig. Ook hier was ik op doorreis. Mijn huisgenootje was hier met een groep vrienden. Ik keek mijn ogen uit. Het was zo mooi ingericht! Kleine stukjes gekleurde stof hingen aan het plafond.
Ik had een stapel dagboeken en volgeschreven schrijfboekjes onder mijn arm. De huisgenote ontving mij wel hier, maar eigenlijk ging het alleen om mijn eigen thema. Zij trad op als figurant, zogezegd, terwijl het in de droom om haar leek te gaan, maar dat was dus niet zo.
Mijn vriend uit Duitsland scheen hier te wonen, en hij had twee zoons. Dat waren jonge pubers met rossig haar, een beetje types zoals de zoons van Lady Di. Ik moest er heel erg aan wennen, dat hij nu plotseling twee zoons had. In de droom was zijn vrouw niet in beeld. Hij was heel vertrouwd met de jongens. Blijkbaar was het de bedoeling dat ik bij hem zou komen logeren. Dat was ook heel onwennig. Ik wist niet goed hoe ik hiermee om moest gaan. Hij was wel heel gastvrij, zijn zoons ook, ik was heel welkom, er was een gezellige en open sfeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten