Dit was wel een avontuurlijke droom. Ik was onder de douche geweest, of ik had gezwommen in Bosbad Zwinderen. Ik liep over de weg richting Wachtum en het was heel donker buiten. Geen maan en sterren. Ik had niets aan, en droeg alleen een handdoek. Het was alsof ik net uit het water kwam, en dat droogde niet op. Maar ik had het niet koud. Ik moest Hugo ophalen van een kinderfeestje. In de droom was hij een jaar of acht. Tot mijn verbazing stond ik in een keer in een huis in Hardenberg, bij een oud-collega van Hessel. Daar was het feestje. Er waren nog wat kindjes aan het spelen. Niemand had door dat ik alleen met een handdoek rondliep. Ik begreep niet hoe ik lopend zo snel hier had kunnen komen. Was hier wel opgelucht over. Ik was ruim op tijd.
Ik hoorde de naam 'Wouter Iolibi' (zoiets)
Ik was 's ochtends vroeg weggevlucht uit ons eigen huis. Dat kwam omdat er vreemde mensen rond het huis liepen. Blijkbaar waren de andere gezinsleden niet thuis, dus moest ik alleen mezelf zien te redden. Het kon mij niet schelen als ze alles zouden meenemen. Als ik maar veilig was. Het was al licht, en ik was weer ergens in de buurt van Wachtum. Daar ging ik zitten aan een picknicktafel met een tafellaken erover gedrapeerd. Blijkbaar zou hier een ontbijt geserveerd worden. Maar ik kon in geen velden of wegen mensen zien. Op de tafel lag een stuk van mijn blonde haarvlecht die op zolder ligt. Het onderste stuk was eraf geknipt. Het elastiekje zat er nog omheen. In de vlecht zat een geel poeder. Blijkbaar was dat een medicijn. Het was een zeer heilzaam medicijn. Je moest er voorzichtig mee omgaan. Toen kwamen de andere gezinsleden er ook aan. Ze waren verbaasd mij hier te zien. Ze waren niet op de hoogte van de insluipers. Ik zag hen in de verte aan komen lopen, en zat net te bedenken hoe ik het nieuws zou brengen.
Ik zat op Schiphol en ik moest om 14:00 uur in Deventer zijn, voor de open dag. Blijkbaar ging ik de studie doen die Hugo ook doet. Dat was wel wat ongemakkelijk voor Hugo. Ik had geen zin om over Meppel te reizen. In een stellage voor koffers stond een vrouw, stil als een etalagepop. Ze droeg een stewardess-tenue in de KLM-kleuren. Ze had een getinte huid en krulletjes. Ze zei dat ik een bekend gezicht had. Ik zei dat dit klopte, omdat ik gisteren blijkbaar ook op Schiphol was. De vrouw was omringd door reiskoffers. Ze was een jaar of 25.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten