Emmer

Een hele mooie droom! Verschillende belangrijke aspecten. 

Ik ging met een oud-dorpsgenote op pad. Zelf had ik er niet zo'n zin in, maar ik liet mij door haar overhalen. De kinderen waren nog klein, en zij lagen nog op bed. Ik kon dus eigenlijk niet met haar mee. Ik begreep zelf ook niet waarom ik dan toch mee ging. We reisden met de bus door Drenthe, langs allerlei bekende plaatsen. Het was heel warrig voor mij. Ik vond het maar niks. We bleven overal maar 'half'. We kwamen weer op de overloop van het huis van mijn vriendinnetje. Het leek alsof die overloop aan kabels aan een hijskraan hing. Midden op die overloop was een soort hemelbed. Dat was ook wel een glazen kistje of het groene kussen voor de stoel in de achtertuin. Dat kussen was opgedeeld in drie stukken, en je kon het kussen zo als een tas openen. Daar zaten hele waardevolle verrassingen in. Ik wist alleen nog niet wat, maar ik wist wel dat het heel waardevol was. Het was ook precies ingedeeld zoals de bedoeling was. In de glazen kist woonde een vrolijk ouder echtpaar, dat ik niet kende. Zij begroetten ons vrolijk en behulpzaam, totaal niet behoeftig, zoals veel ouderen dat wel doen. De vrouw gebaarde mij met een knipoog dat het nu goed was met die dienstbaarheid aan anderen. Ik moest maar gewoon tegen mijn reisgenootje zeggen dat ik nu weer naar mijn kinderen ging. Dus dat deed ik direct! Ik wachtte niet eens op haar reactie, maar ze vond het geloof ik wel goed. Ik was heel blij dat ik weer terug was bij mijn kinderen. Ze logeerden in mijn ouderlijk huis. Ze hadden helemaal niet in de gaten gehad dat ik weggeweest was. Hugo vloog in mijn armen. 

Ik zag een zwarte emmer met heel helder water. De helderheid van het water werd van tijd tot tijd gedemonstreerd, door er een steentje in te gooien. Dan kwam het water vrolijk omhoog, en kon je goed zien hoe helder het was. Het was koud, fris water. Niet iedereen vond het leuk dat het zo koud was, maar ik vond het juist prettig. Hoe kouder, hoe frisser! Je moest dan wel eerst door de koude heen, maar dat had ik er graag voor over. 

Nu bleken er een heleboel zwarte emmers te staan, tot aan de nok gevuld met water. Deze stonden op een groot terrein, geasfalteerd. Bijvoorbeeld een terrein bij een boerderij. De emmers stonden steeds met dezelfde afstand van elkaar heel netjes gerangschikt op het terrein. Met elkaar maakten ze de vorm van een driehoek. Dus als je van bovenaf met een drone zou kijken, dan zag je een driehoek van gevulde emmers. 

Iedere emmer vertegenwoordigde een persoon. Belangrijk was, dat de emmer gevuld was met koud, fris water. Verder ging het om de rand van de emmer en om de indeling binnenin. Hierbij was de indeling binnenin vele malen belangrijker dan de rand. Uiterlijk zag het er heel eenvoudig uit. Het was gewoon een kwestie van de rand schilderen in verschillende kleuren en binnen in de cirkel bolletjes in gelijke grootte tekenen en deze inkleuren. Het ging om de kleuren van de zeven chakra's. Het leek gewoon een kwestie van gezellig een kleurplaat inkleuren. Maar het was van cruciaal belang dat met name de bolletjes in de juiste indeling werden ingekleurd. Dit veranderde bij een persoon gedurende de dag. Dat betekende dus dat je steeds een andere kleurschema van bolletjes kreeg. En de rand mocht je dan wel wat vrijer invullen. 

Als je je hier niet mee wilde bezighouden, dan was het helemaal prima. De meeste mensen hielden zich hier niet meer bezig. Maar als je besloot om je er wel mee bezig te houden, dan was het heel belangrijk dat je dit op de juiste manier en waarheidsgetrouw deed. 

Als extra bescherming kon je een scherm gebruiken, zoals een scherm bij een openhaard. Je kon het scherm meer of minder transparant maken, afhankelijk van de behoefte. Dus van volledig transparant naar zwart, en alles daartussen.