Met mijn Duitse vriend, ouders en broer ging ik naar een tentoonstelling op een bovenetage, die met planken in het rond liep, zoals boven het atrium in het Scheper Ziekenhuis. Ik had een tekst gewist en mijn vriend zei dat het goed was om die tekst terug te halen, omdat deze zinvol was voor mijn nieuwe boek. Ik ging op zoek naar een Happinez, waar deze tekst in stond. Er was ook een boekenmarkt, en nu was de zolder een kelder. In de droom had de vriend een dochter, of toch een zoon, die al werkte. Eerst dacht ik dat hij een dochter was die heel klein was. Hij zei dat ze thuis was, met ´digitale muziek als babyfoon´. Maar dat was dus een grapje, waarmee hij mij plaagde.
Ik las een boek. Ergens midden op een bladzijde kwam in een keer de letter M in een grote sierletter naar voren. Het was een prachtige ervaring: net een sprookje. Het kwam zo naar mij toe gedanst. Een picknicktafel was aan de rechter kan helemaal bedekt met snoeptomaatjes. Op die tafel stond ook mijn handtekening, in grote letters. Deze letters gingen ook dansen, en vormden een poppetje. Het was een hele speelse, vrolijke droom, met vrolijke klassieke muziek (fluit). Ik ging met Hessel 'de separeer' bekijken. We keken even om in het verleden. Eindelijk erkenning, en dat het er mocht zijn!
Er was een methode voor 'extra reservoir' genoemd naar een overleden kind. Dit was ook mogelijk bij vogels. Ze droegen dit reservoir bij zich, hetgeen hun leven extra kwaliteit gaf. Het was dus bedoeld voor zieke kinderen of zieke vogels. Ik had een tentamen scheikunde, maar niet geleerd. Ik moest op mijn examen eindlijst minimaal een 5 halen. Er werden apparaatjes uitgedeeld. Ik had geen idee wat die apparaatjes waren, laat staan hoe ze werkten. Zag eruit zoals de pedicure-set van Hessel. Waren het rekenmachines? Anderen wisten wel hoe de apparaatjes werkten. Ik maakte mij erg druk, dacht nou ja, dan maar geen vwo, havo is ook genoeg om hbo te gaan doen. De schilderleraar van Buitenkunst zei dat al die drukte totaal niet nodig was. Hij zei dat het helemaal niet ging om theorie-vragen. Het waren gewoon vragen uit de losse pols, uit het dagelijks leven. Gewoon antwoorden, niet teveel nadenken. Zoals vragen over een hittegolf. Ik was enorm opgelucht, en daarna niet meer bezorgd. Ik realiseerde mij ook dat ik allang het vwo in the pocket heb, en dat het maar een droom was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten