dinsdag 13 februari 2024

Zoektocht

Deze droom was nogal een zoektocht. Er gebeurden indrukwekkende dingen en dan was ik halverwege blij dat ik tot de ontdekking kwam dat ik het alleen maar droomde.

Ik droomde dat ik een ziekte had waarvan ik steeds benauwder zou worden, en spoedig zou overlijden. Het ging niet om longontsteking. Ik kwam in een achtbaan terecht van hulpverleners in het ziekenhuis, maar niemand kon mij hoop geven. Vrienden gingen informatie opzoeken op internet. Maar dat gaf alleen maar meer verwarring. De ene keer kwam er bericht dat ik wel weer kon genezen, de andere keer bleek dat dit echt niet mogelijk was. Ik voelde me een stuiterbal, en dat wilde ik niet. Dus deed ik afstand van die vrienden. Dat gaf een heel stuk meer rust. Goed bedoeld, maar ik had er niks aan. Gelukkig kwam ik er snel achter dat ik dit dus alleen maar droomde.

Ik zat met Hessel in het vliegtuig. In één keer kwam ik erachter dat ik hier zat. Ik wist niet of ik dit eigenlijk wel wilde, omdat ik niet houd van afgesloten ruimtes. Vond het lastig dat ik mij het moment niet kon herinneren dat ik in dit vliegtuig gestapt was. We vlogen laag over zee, en het was een prachtig uitzicht. Er werd hoog en laag gevlogen, zoals in een zweefvliegtuig. Het ging er ruig aan toe, maar ik was niet bang. Het uitzicht was een combinatie van zee en gebergte: het was niet een zee, maar het was ook niet een gebergte. Het was een zee in een gebergte, zoiets.

We liepen in de aankomsthal van een buitenlands vliegveld. Amber en Hugo zouden hier naartoe komen, maar we konden hun niet bereiken. Het bleek dat zij al dagen niet te bereiken waren. Ze waren wel samen, ergens op een andere plaats in het buitenland. Hessel en ik schrokken er heel erg van dat we hun niet konden bereiken. Toch maakte ik mij geen zorgen. Wel dacht ik nu het gevoel te herkennen van ouders waarvan de kinderen vermist zijn. Ik vond dat wel heel heftig. Ik zei tegen Hessel dat we voor de zekerheid een melding moesten maken bij de politie. Maar we hadden wel de verwachting dat ze snel weer tevoorschijn zouden komen, en dat er iets met het telefoonnet / internet aan de hand was. Ook nu was ik desalniettemin erg blij dat ik weer wakker werd.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten