Het huis vlak over de brug in mijn geboortedorp bleek mijn nieuwe huis te zijn. Het stond te schitteren in de zon. Alles was schoongemaakt. De stenen waren zorgvuldig geboend. Het huis 'blonk' gewoon, net zoals je dat ook wel ziet in de reclame, met fonkeltjes.
Ik had mijn fiets naast de oprit gezet, kwam van Wateringen fietsen. Iemand zei nee hoor, dat hoeft niet. Het is gewoon jouw huis, dus jouw oprit. Je kunt de fiets dus gerust midden op de oprit zetten. Ik was helemaal blij.................huh................echt mijn huis? Dat wist ik helemaal niet. Ik heb nog nooit zo'n luxe huis gehad. Terwijl het best allemaal heel gewoon is, eigenlijk. Maar voor mij luxe.
Alles zag er stevig en robuust uit. Niets op aan te merken. Echt een huis van 'hier ben ik'. Niet dominant, maar ook niet dat je denkt oh ja, daar staat ook nog een huis. Een mooie grote stevige voordeur, wit geverfd met ramen. De stenen in robuuste, grove vorm, allemaal even schoon, ook de naden ertussen.
Mooie geel geschilderde omlijstingen van de ramen. Opvallend, dat deze ramen hoog geplaatst waren, alsof het huis eigenlijk meer een uitzicht uit een keuken was. Dat stond op de voorgrond. Dat je lekker naar buiten kunt kijken, als je in de keuken staat. Je zag aan de linker kant van de deur ook wel het huiskamer-raam, maar dat was meer verscholen achter de bosjes, en daar scheen de zon ook niet op.
Nee, het ging echt om die stevige voordeur (dat ten eerste), met die mooi onderhouden keuken er (voor de kijker) rechts naast, met de ramen met gele omlijsting van dik hout, maar die omlijsting kon ook wel diep rood zijn, of geel er rood wisselden elkaar af.
Daarnaast hing - op diezelfde hoogte - een mooi modern basketbalnet, precies aan zo'n gele omlijsting. Het was wat raar om dit hier te verwachten, maar het paste mooi bij het geheel. Ik dacht zo, dat is mooi voor Hugo, leuk zeg.
Dit huis was echt helemaal van/voor mij, en niet van iemand anders overgenomen...................ik was er blij mee!!
Ik had mijn fiets naast de oprit gezet, kwam van Wateringen fietsen. Iemand zei nee hoor, dat hoeft niet. Het is gewoon jouw huis, dus jouw oprit. Je kunt de fiets dus gerust midden op de oprit zetten. Ik was helemaal blij.................huh................echt mijn huis? Dat wist ik helemaal niet. Ik heb nog nooit zo'n luxe huis gehad. Terwijl het best allemaal heel gewoon is, eigenlijk. Maar voor mij luxe.
Alles zag er stevig en robuust uit. Niets op aan te merken. Echt een huis van 'hier ben ik'. Niet dominant, maar ook niet dat je denkt oh ja, daar staat ook nog een huis. Een mooie grote stevige voordeur, wit geverfd met ramen. De stenen in robuuste, grove vorm, allemaal even schoon, ook de naden ertussen.
Mooie geel geschilderde omlijstingen van de ramen. Opvallend, dat deze ramen hoog geplaatst waren, alsof het huis eigenlijk meer een uitzicht uit een keuken was. Dat stond op de voorgrond. Dat je lekker naar buiten kunt kijken, als je in de keuken staat. Je zag aan de linker kant van de deur ook wel het huiskamer-raam, maar dat was meer verscholen achter de bosjes, en daar scheen de zon ook niet op.
Nee, het ging echt om die stevige voordeur (dat ten eerste), met die mooi onderhouden keuken er (voor de kijker) rechts naast, met de ramen met gele omlijsting van dik hout, maar die omlijsting kon ook wel diep rood zijn, of geel er rood wisselden elkaar af.
Daarnaast hing - op diezelfde hoogte - een mooi modern basketbalnet, precies aan zo'n gele omlijsting. Het was wat raar om dit hier te verwachten, maar het paste mooi bij het geheel. Ik dacht zo, dat is mooi voor Hugo, leuk zeg.
Dit huis was echt helemaal van/voor mij, en niet van iemand anders overgenomen...................ik was er blij mee!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten