Hier een paar fragmenten uit vorige dromen, nav notities (ik weet het dus niet helemaal precies meer):
Ik woon weer op de Herengracht. Weer dat gevoel van hè, woon ik hier wel echt, mag ik hier wel zijn, mijn spullen staan er wel, maar er woont toch inmiddels iemand anders, en wat is er wel of niet al afgebroken, en is het dan nog wel bouwkundig helemaal veilig. De bank (van destijds op de Herengracht) wordt twee keer verplaatst: een keer in de erker, en en keer tegen de muur. Het blijkt dat de WC nat is geworden. Er is lekkage. Er komt bruin water uit de lichtknop. Ik vraag me af of het dan niet in gevaar komt met de elektriciteit. Maar dat is niet het geval. Het water spuit eruit. Ik moet de huisbaas bellen. Ik vraag me af, of we hier wel een huisbaas hebben. Er is even wat onrust, maar ik weet dat het wel weer goed komt.
Ik zit met Hugo in de trein. Blijkbaar woon ik op kamers in Groningen. We komen bijna op station Rijswijk. Waarschijnlijk vanuit de richting van Den Haag. Op het laatste moment realiseer ik mij, dat ik moet uitstappen. Ik pak snel mijn spullen en doe mijn schoenen weer aan. Het zijn bergschoenen. Ik moet haasten, maar ben nog prima op tijd. Hugo was er allang op voorbereid, en blijft gewoon rustig. Ik ook trouwens wel. Ik zeg Hugo gedag en stap de trein uit. Het is nog even extra opletten met het opstapje van trein naar perron. In die overgang is een stukje staal geplaatst, waar je even op moet stappen. Dat moest je maar net even weten. Het is ook door een nauwe deur. Ik volg de instructies op, en zo komt het goed. Ik ben nu op het perron, en Hugo rijdt met de trein verder richting Delft.
Ik heb een nare droom, waarin ik bovenmatig moet presteren. Ik moet gedurende de hele ochtend een toets maken. In deze toets wordt mijn hele persoonlijkheid ondersteboven gehaald. Hugo mag pas examen doen, als ik voor deze toets ben geslaagd. Maar - zoals altijd in dromen - word ik van alle kanten afgeleid, is er herrie en onrust om mij heen, wordt er in mijn omgeving alles gedaan om mij te ondermijnen, wordt mij continu ingefluisterd dat ik het niet zou kunnen. Ondertussen ga ik gestaag verder, blijf ik proberen, opgeven is geen optie. Er zijn kermis-apparaten en continu lichtflitsen, er is continu herrie van de kermis. Zoals ook in andere dromen, ben ik de enige van de ouders die het niet voor elkaar krijgt, de andere ouders zijn vlot klaar en leveren hun werk vlot in, de docenten zijn alweer bezig met het organiseren van activiteiten aan het einde van het schooljaar, er is al een feeststemming, het wordt nu nog drukker, iedereen loopt vrolijk en jolig rond, en ik maar ploeteren, samen met nog een enkele andere ouder, ergens in de ruimte, het is een grote aula met allemaal tafeltjes. Er komt ook een lijst met Duitse woordjes. Die zou ik opgeschreven hebben, terwijl het niet mijn handschrift is. Het wordt op een bepaalde manier geregistreerd, maar dat is bij mij nooit gedaan. Een van de andere ouders zegt, dat het nogal logisch is dat ik er niet doorheen kom, want mijn lijst is niet geregistreerd. Blijkbaar geldt die registratie als bewijs van deelname. Als ik niet de juiste opgaven heb, is het voor mij natuurlijk ook onmogelijk om dit te volbrengen. Als ik hier achter kom, sta ik op met mijn papieren, en benader een van de docenten. Ik zal altijd door blijven gaan totdat het lukt, maar als de basis niet gelegd is, en ik daar ook geen invloed op heb, heeft het geen zin om door te gaan, dan moet men eerst de opdracht aan mij goed neerzetten, anders kan ik deze nooit volbrengen. De andere ouders helpen mij mee om het voor elkaar te krijgen. Ik krijg nu gelukkig hulp en medewerking. De docenten zijn echter druk bezig, en horen mij niet. Gelukkig is er wel een docent die luistert. Ze bedenkt zich geen moment, en geeft mij meteen vrijstelling. Nee hoor, geen discussie, ik krijg per direct vrijstelling van deze opdracht. Ze zwaait resoluut met de papieren in de lucht, en regelt het meteen voor mij. Ik wil nog informatie vragen over haar beslissing, maar dat hoeft niet. Ik mag nu vrij nemen, het komt goed, het zal geen enkele consequentie hebben voor Hugo.
Ik weet wel dat ik nu opgelucht moet zijn, maar ben nog in ongeloof, moet het nog even een plek geven.
Ik woon weer op de Herengracht. Weer dat gevoel van hè, woon ik hier wel echt, mag ik hier wel zijn, mijn spullen staan er wel, maar er woont toch inmiddels iemand anders, en wat is er wel of niet al afgebroken, en is het dan nog wel bouwkundig helemaal veilig. De bank (van destijds op de Herengracht) wordt twee keer verplaatst: een keer in de erker, en en keer tegen de muur. Het blijkt dat de WC nat is geworden. Er is lekkage. Er komt bruin water uit de lichtknop. Ik vraag me af of het dan niet in gevaar komt met de elektriciteit. Maar dat is niet het geval. Het water spuit eruit. Ik moet de huisbaas bellen. Ik vraag me af, of we hier wel een huisbaas hebben. Er is even wat onrust, maar ik weet dat het wel weer goed komt.
Ik zit met Hugo in de trein. Blijkbaar woon ik op kamers in Groningen. We komen bijna op station Rijswijk. Waarschijnlijk vanuit de richting van Den Haag. Op het laatste moment realiseer ik mij, dat ik moet uitstappen. Ik pak snel mijn spullen en doe mijn schoenen weer aan. Het zijn bergschoenen. Ik moet haasten, maar ben nog prima op tijd. Hugo was er allang op voorbereid, en blijft gewoon rustig. Ik ook trouwens wel. Ik zeg Hugo gedag en stap de trein uit. Het is nog even extra opletten met het opstapje van trein naar perron. In die overgang is een stukje staal geplaatst, waar je even op moet stappen. Dat moest je maar net even weten. Het is ook door een nauwe deur. Ik volg de instructies op, en zo komt het goed. Ik ben nu op het perron, en Hugo rijdt met de trein verder richting Delft.
Ik heb een nare droom, waarin ik bovenmatig moet presteren. Ik moet gedurende de hele ochtend een toets maken. In deze toets wordt mijn hele persoonlijkheid ondersteboven gehaald. Hugo mag pas examen doen, als ik voor deze toets ben geslaagd. Maar - zoals altijd in dromen - word ik van alle kanten afgeleid, is er herrie en onrust om mij heen, wordt er in mijn omgeving alles gedaan om mij te ondermijnen, wordt mij continu ingefluisterd dat ik het niet zou kunnen. Ondertussen ga ik gestaag verder, blijf ik proberen, opgeven is geen optie. Er zijn kermis-apparaten en continu lichtflitsen, er is continu herrie van de kermis. Zoals ook in andere dromen, ben ik de enige van de ouders die het niet voor elkaar krijgt, de andere ouders zijn vlot klaar en leveren hun werk vlot in, de docenten zijn alweer bezig met het organiseren van activiteiten aan het einde van het schooljaar, er is al een feeststemming, het wordt nu nog drukker, iedereen loopt vrolijk en jolig rond, en ik maar ploeteren, samen met nog een enkele andere ouder, ergens in de ruimte, het is een grote aula met allemaal tafeltjes. Er komt ook een lijst met Duitse woordjes. Die zou ik opgeschreven hebben, terwijl het niet mijn handschrift is. Het wordt op een bepaalde manier geregistreerd, maar dat is bij mij nooit gedaan. Een van de andere ouders zegt, dat het nogal logisch is dat ik er niet doorheen kom, want mijn lijst is niet geregistreerd. Blijkbaar geldt die registratie als bewijs van deelname. Als ik niet de juiste opgaven heb, is het voor mij natuurlijk ook onmogelijk om dit te volbrengen. Als ik hier achter kom, sta ik op met mijn papieren, en benader een van de docenten. Ik zal altijd door blijven gaan totdat het lukt, maar als de basis niet gelegd is, en ik daar ook geen invloed op heb, heeft het geen zin om door te gaan, dan moet men eerst de opdracht aan mij goed neerzetten, anders kan ik deze nooit volbrengen. De andere ouders helpen mij mee om het voor elkaar te krijgen. Ik krijg nu gelukkig hulp en medewerking. De docenten zijn echter druk bezig, en horen mij niet. Gelukkig is er wel een docent die luistert. Ze bedenkt zich geen moment, en geeft mij meteen vrijstelling. Nee hoor, geen discussie, ik krijg per direct vrijstelling van deze opdracht. Ze zwaait resoluut met de papieren in de lucht, en regelt het meteen voor mij. Ik wil nog informatie vragen over haar beslissing, maar dat hoeft niet. Ik mag nu vrij nemen, het komt goed, het zal geen enkele consequentie hebben voor Hugo.
Ik weet wel dat ik nu opgelucht moet zijn, maar ben nog in ongeloof, moet het nog even een plek geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten