Het bad

Een prachtige droom!

Ik wandel in een natuurgebied, ergens tussen Aalden en Meppen. Wellicht draag ik alleen een witte jurk, en loop ik op blote voeten. Het is heerlijk zomers weer, maar niet te warm. Een klein briesje.
Heel sereen.

Ik kom ergens vandaan, maar ik weet niet precies wat ik eerst allemaal gedaan heb. Wel weet ik, dat ik van het Mantingezand hier naartoe gereden ben, over een kronkelweg. Toen ik net Meppen binnen reed, gaf ik mijn Buurtzorgshirt af aan iemand die daar woonde. Deze vrouw werkte bij Icare, maar zij is nu overleden. Ik zat met haar naamgenote in de auto. We reden daarna weer door.

Toen kreeg ik er spijt van dat ik het shirt gegeven had, omdat het nog niet gewassen was, en ook nog bezweet rook. Ik vond dat niet netjes en een belediging voor haar. Maar mijn collega zei dat dit helemaal geen probleem was. Ze wist zeker dat ze mijn goede gebaar wel goed begrepen zou worden, en ze zou het vast meteen in de was doen. Geen probleem. Ik telde of ik nu nog wel genoeg shirts had, en dat was wel het geval. Ik kon het nu loslaten.

Hier in het natuurgebied was ik alleen. Wellicht kwam ik van een vakantiepark, en ging ik hier een wandeling maken, woonde ik hier normaal gesproken niet. Ik liep op het erf van een van de mooie boerderijen in Meppen en er was een ijle lucht, ik liep half onder een afdak, het voelde heel vredig en sereen aan, een klein beetje mist, alles was in orde en helemaal op elkaar afgestemd, ik voelde mij erg gelukkig en vooral blij.

Ik liep verder, want blijkbaar was ik ergens naar op zoek, maar het had geen haast. Alles kon en mocht in vertraagde stand. Dat deed ik dan ook. Beetje zoals het meisje in de film 'De Witte Steen', van heel vroeger. Ik liep op een breed, onverhard pad, dat wat naar beneden af liep. Dat pad hoorde bij de boerderij. Er stond een wit bad, bijna zoals ons eigen bad, maar dan groter. Het bad was half gevuld met water en sop. Ik ging met mijn kleren aan in dat bad, en het voelde heerlijk warm. Heerlijk om helemaal kopje onder te gaan. Ik kwam verkwikt boven. Ik droeg nu niet een witte jurk, maar een jurk met Indonesische print, beetje geel met zwart, zag er wel vrolijk uit.

Daarna liep ik verder, en toen ontdekte ik pas dat ik nu wel met natte kleding liep. Maar dat was verder geen probleem. Ik bemerkte, dat ik nu op het Buitenkunst-terrein was. Het zag er heel gezellig en kunstzinnig uit. Ik was verbaasd dat ik mij zelf niet had opgegeven voor dit weekend. Het was immers het Pinksterweekend, en normaal gesproken doe ik dan zelf ook altijd mee. Maar het was ook wel mooi om het zo als buitenstaander te aanschouwen. Er zat een meisje, verkleed als engeltje, tegen een boom aan. Ze lag er muisstil, maar toen ik dichterbij kwam, zag ik dat ze sliep.

Het was er heel bedrijvig, iedereen was druk bezig met voorbereidingen voor voorstellingen, decorbouw, of gewoon de begeleiding van de kinderen bij het eten en tanden poetsen.

Zo, in mijn witte jurk, leek het ook wel alsof ik 'in de hemel' was!! Maar heel mooi en vredig.