Tapijt

In de droom kreeg ik de volgende tekst door: "Met een druk op de knop wordt alles een stuk makkelijker." Ik begaf mij ergens in de kantineruimte van een bloemenkas. Aan de Heulweg moest je 'bij Gram' een laan in lopen, of in het Lelylaantje. Dan kwam je langs de kassen en daar weer ergens halverwege was de kantine. Daar zat een zuster pauze te houden. Ze zat even rustig op haar mobiel te kijken. Wij kwamen eraan en ze excuseerde zich meteen. Ik dacht bij mezelf dat dat niet hoefde, dat het prima was dat ze even op haar mobiel zat. Ze had ook even haar pauze nodig, immers. Er werd voorgelezen uit mijn boek. Een ander boek werd ingeleverd bij de kringloop. Ik zei dat we hier geen vervoer voor nodig hadden, omdat het immers alleen maar om een boek ging. Er kwam nieuw tapijt op de begane grond - dus het trappenhuis - van Herengracht 1. De hal was veel breder, zoals de hal van de Jan van Nassaustraat. Hessel had zolang de betonnen vloer bedekt met rode fluwelen gordijnen. Deze lagen los op de vloer. Bij de deur had hij speciaal een stukje met inhammen geknipt. De zon scheen op de stukken stof. Dat zag er mooi uit. De kleden waren op maat geknipt. Er was ook een betegelde buitenplaats, met aan de zijkant schuin een viesgroene schutting. Dat zag er wat ongezellig uit. René was er ook.