Hutje

Ik ben op doorreis, en onderweg heb ik een soort hutje gemaakt, om te overnachten. Het doet denken aan de verlaten plaats in de woestijn, toen we daar tijdens onze woestijnreis opeens een heel gezin tegenkwamen, dat daar hun dagelijks leven leefde. Mijn doorreis is een kronkelweg, zoals elke keer terugkomt in dromen. Ik verlaat de kronkelweg, en morgen zal ik de kronkelweg weer vervolgen. Ook heeft de weg verschillende hoogtes. Geen hoge bergen, maar wel heuvelachtig.

Van takken heb ik een soort hut geimproviseerd, die lijkt op de vorm van een carpoort. Ik leg er een luchtbed, en gebruik de groen gebloemde slaapzak. Het ziet er gezellig uit. Naast het bedje is een ruimte om er een 'heel kamertje' van te maken. Eerst had ik in de bocht op straat gelegen. Die bocht omarmd de plaats van het hutje. Ik moest daar de boel in de gaten houden, kijken of er verkeer aankwam, hierop anticiperen. Maar ik wilde die rol niet meer aannemen, het werd me te vermoeiend. Ik heb overlegd, en het was geen enkel probleem om de veilige plaats op te zoeken, en daar een hutje te bouwen. Ik had niet op deze reactie gerekend, en was er heel blij mee.

Het is inmiddels dageraad, en plotseling ontdek ik nu, dat we vlakbij zee zitten. Dat wist ik helemaal niet. Ik had vannacht het ruisen van de zee ook niet gehoord. Ik zou nu toch graag wel weer willen verplaatsen, veel dichterbij zee. Daar heb ik echt zin in. Ik hoop dat het goedgekeurd wordt. Vast wel.