Huis

Ik ben bij een vriendin op bezoek. Ze heeft net een nieuw huis, en laat dit trots aan mij zien. Ze heeft echt wel haar best gedaan om er iets van te maken, maar het is een tuinpad in een kas, en daar kun je helaas geen sfeervol huis van maken. De woonkamer loopt in een haarspeldbocht. We 'sjezen' er doorheen, en 'vliegen bijna uit de bocht'. Ik kan het allemaal niet zo volgen. Het plafond is erg hoog, het is mij te open, te weinig knus. Ze heeft het wel afgeschermd met bruine doeken, maar dat maakt het meer slordig. Ik probeer maar een beetje neutraal te reageren, vind het echt te bot om te zeggen wat ik er werkelijk van vind, ze heeft er zoveel werk aan gehad....

Ik ben in het schuurtje bij het huis van een vrouw. Ze ziet eruit zoals in sprookjes, in een lange rok met schort voor. Het valt mij op dat het schuurtje eigenlijk gewoon ingericht is als huiskamer. Er staat een piano, en bovenop de piano staat een elegant vaasje met verse bloemen. Het zijn roze gerbera's, met een beetje fris groen ertussen. De bloemen stralen veel positieve energie uit. Het is echt een bakerpunt in deze ruimte. Ik zit me te bedenken dat de bloemen naar de woonkamer moeten, ivm de kou, maar dat schijnt niet te hoeven. Er ligt een gehaakt kleed op de piano. Het is ook wel weer het achterhuis, van die mensen uit het dorp.

Vlak van tevoren heb ik een aanvaring met een vrouw gehad. Ze liep me steeds letterlijk in de weg. Dan moest ik iets pakken uit de keukenla, en dan ging zij in de weg staan. Eerst dacht ik dat het toevallig was, maar het gebeurde elke keer weer, ook in andere situaties. Op het laatst dacht ik dat ze het expres deed. Toen zei ik er wat van, kon ik het ook niet meer netjes houden, gaf ik haar een sneer. Ze raakte compleet overstuur, en vluchtte naar boven. Dat was via een trap naar zolder, dus precies zoals vroeger de woning van de Marokkanen bij ons achter.

De vrouw zit op zolder te jammeren, en ik erger mij hieraan. Blijkbaar vindt ze niet de moed, om er even met mij over te praten, en vraagt ze in plaats daarvan op deze manier aandacht. Ik ga er dus ook niet op in. Zo heftig was mijn reactie nu ook weer niet. Ze jammert zoals de moeder, uit het sprookje van Jaap en de Bonestaak: dat ze geen geld hebben. Ik denk wat zeur je nou, Jaap komt toch al in actie, is druk bezig met geld verdienen via de Bonestaak, en jij zit hier maar te jammeren 'dat het allemaal niet goed komt'. Kom dan in actie!