Het blijkt, dat ik woon in een studentenhuis. Dit huis doet denken aan ons eigen huis, en ook wel het huis van mijn jeugdvriendin, met een binnenplaatsje. Maar hier is de binnenplaats veel groter.
Ik woon hier met een heleboel andere mensen. Het zou ook wel een soort commune kunnen zijn, want de mensen zijn rond een jaar of 50, net zoals ik. Of het is ook een beetje zoals een school.
We hebben allemaal een eigen kamer, en genoeg ruimte voor onszelf. Dat vind ik heel prettig. Ik heb de ruimte voor mezelf, die ik nodig heb. En de anderen hebben ook genoeg ruimte voor hunzelf. Ik merk dat ik dat heel prettig vind: dat de anderen ook goed in hun vel hebben, de ruimte hebben om zich verder te profileren, dat er geen onvrede is. Ik merk hoe een weldaad is voor mijn gemoed, en dat het andersom mij zo kwetsbaar maakt, als er in mijn omgeving onvrede is.
We lopen naar buiten, en lopen dan eerst door een groot 'achterhuis', zoals in het huis waar ik vroeger wel af en toe kwam, in Kwintsheul. Hier stond eerst nog geen zandbak, maar nu dus wel, splinternieuw. Wat leuk zeg!
Later ben ik weer binnen, en toch weer in het studentenhuis, tussen de studenten van een jaar of 20. Ik merk dat ik al een beetje aan de late kant ben: ik moet naar de basisschool. Ik zit boven, op een zolderkamer, een soort leeszolder. Ik moet een witte, stijle trap naar beneden nemen. Eerst even een andere studente voor laten gaan, dan ben ik aan de beurt. Het is een solide trap, maar ik moet wel even goed kijken waar ik loop. De trap is netjes wit, pas geschilderd.
Ik moet ook nog mijn schoenen aandoen. Dat geeft niks. Het kan allemaal rustig. Ik heb genoeg tijd. Ik vind het wel apart, deze schoenen. Ze lijken op grote legoblokken, het zijn wel echt schoenen, maar ze zijn van lichtgrijs vilstof, wel een hele mooie kleur, het voelt zacht aan de voeten. Ik draag een sjieke broek, in dezelfde lichtgrijze viltstof. Ook draag ik een elegante witte blouse en een mooie donkerblauwe colbert. Ik bekijk mezelf, en moet er wel erg om lachen. Dit is toch helemaal geen kleding voor mij! Maar het voelt goed. Het is een soort eer aan mezelf. Ik ben hiermee op de goede dag. Ik ben blij, energiek, en heb zin in de dag!
Ik woon hier met een heleboel andere mensen. Het zou ook wel een soort commune kunnen zijn, want de mensen zijn rond een jaar of 50, net zoals ik. Of het is ook een beetje zoals een school.
We hebben allemaal een eigen kamer, en genoeg ruimte voor onszelf. Dat vind ik heel prettig. Ik heb de ruimte voor mezelf, die ik nodig heb. En de anderen hebben ook genoeg ruimte voor hunzelf. Ik merk dat ik dat heel prettig vind: dat de anderen ook goed in hun vel hebben, de ruimte hebben om zich verder te profileren, dat er geen onvrede is. Ik merk hoe een weldaad is voor mijn gemoed, en dat het andersom mij zo kwetsbaar maakt, als er in mijn omgeving onvrede is.
We lopen naar buiten, en lopen dan eerst door een groot 'achterhuis', zoals in het huis waar ik vroeger wel af en toe kwam, in Kwintsheul. Hier stond eerst nog geen zandbak, maar nu dus wel, splinternieuw. Wat leuk zeg!
Later ben ik weer binnen, en toch weer in het studentenhuis, tussen de studenten van een jaar of 20. Ik merk dat ik al een beetje aan de late kant ben: ik moet naar de basisschool. Ik zit boven, op een zolderkamer, een soort leeszolder. Ik moet een witte, stijle trap naar beneden nemen. Eerst even een andere studente voor laten gaan, dan ben ik aan de beurt. Het is een solide trap, maar ik moet wel even goed kijken waar ik loop. De trap is netjes wit, pas geschilderd.
Ik moet ook nog mijn schoenen aandoen. Dat geeft niks. Het kan allemaal rustig. Ik heb genoeg tijd. Ik vind het wel apart, deze schoenen. Ze lijken op grote legoblokken, het zijn wel echt schoenen, maar ze zijn van lichtgrijs vilstof, wel een hele mooie kleur, het voelt zacht aan de voeten. Ik draag een sjieke broek, in dezelfde lichtgrijze viltstof. Ook draag ik een elegante witte blouse en een mooie donkerblauwe colbert. Ik bekijk mezelf, en moet er wel erg om lachen. Dit is toch helemaal geen kleding voor mij! Maar het voelt goed. Het is een soort eer aan mezelf. Ik ben hiermee op de goede dag. Ik ben blij, energiek, en heb zin in de dag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten