In de droom liepen er allerlei levensfase door elkaar, evenals allerlei soorten werk in mijn leven. Ik was weer in het Duinhuis. Ik wist niet of dit voor vakantie of voor opname was. Ik schrok toen ik mij bedacht dat het weer voor opname kon zijn. Zoals ook in andere dromen, vroeg ik meteen voor hoe lang ik hier zou blijven. Een lang weekend, of hooguit een week, werd er gezegd door de directeur van de school. Maar hij benadrukte dat het ging om een welverdiende vakantie, en geenszins om een opname. Het gebouw stond niet leeg, integendeel. Het was er heel knus en gezellig. Heel fijn om er te zijn. Bijna jammer om weg te gaan. Ik was zielsgelukkig om al mijn medecliènten weer te ontmoeten. Ik omhelsde hen allen en kon hun gewoon niet loslaten, zo blij en uitgelaten was ik. Echt door het dolle heen. En zij ook.
Ik ging de vloer dweilen, met flink wat water. Het was een grote vloer, in bruin-geel. Ik hoopte maar dat er ook een afvoerputje ergens in de vloer aanwezig zou zijn. Dat was wel het geval, dus het water kon gewoon weglopen. De directeur zei dat ik echt niet hoefde te dweilen, maar ik wou de klus toch even afmaken.
Ik werkte met gehandicapte jonge kinderen, en dat was heel intensief. Veel kinderen hadden veel moeite met contact maken, en al zeker met mensen die zij niet kenden. Toch maakte ik heel makkelijk contact met hen. Ze waren er dolblij mee, en ze klampten zich aan mij vast. De andere medewerkers waren ook heel blij met deze ontwikkeling. Ik op zich ook wel, maar het was eigenlijk te intensief. Het was belangrijk om nu weer afstand te nemen.
Ik ging 'de wereld verkennen', erop uit, zoals de Verloren Zoon in het Bijbelverhaal. Maar eerst moest ik mij helemaal ontsmetten, te beginnen met mijn schoenen. Ik moest mijn schoenen in een bak met ontsmettingsmiddel dopen, net zoals dat soms in bloemenkassen moet, voordat je naar binnen treedt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten