Verschillende fragmenten

Het gaat om verschillende fragmenten, van vannacht en deze middagslaap. Ik was met Hessel aan zee. Het was nagenoeg vloed, maar wij begaven ons in een ruimte binnen de zee. Dat was een soort gymzaal. Het water stond tot aan het plafond, maar wij waren hier veilig, en konden ervan genieten aan zee te zijn. Ik zei tegen Hessel dat ik even wilde gaan zwemmen, dus buiten de zaal. Dit leek onverantwoord, maar het was gewoon mogelijk. Ik woonde in een nieuwe woning in Deventer, in mijn eentje. In een keer stond 'Rodion' voor de deur! Hij was heel vriendelijk en ik liet hem mijn woning zien. Alles was nieuw en schoon, en er was helemaal geen rommel. Ik genoot van mijn eigen woning. Het was in een jaren '30 huis, ergens in het centrum van Deventer. Ik zocht naar Amber. Zij zat te studeren in een soort 'cabine', een afgesloten ruimte die je ook wel ziet in een Universiteitsbieb, waar mensen ongestoord willen studeren. Ze had haar oortjes in, en zag/hoorde ons niet aankomen. De cabine was gebouwd naast de oprit van mijn woning, en het was ook wel Ambers kamer. Haar deur was ook op slot. Ik klopte op de deur en riep haar 'dat dit nu Rodion was'. Ze knikte enthousiast en gebaarde dat ze helaas weer aan de studie moest, dat ze het heel druk had. Dat begrepen wij wel. Hij moest even wachten, omdat ik ook nog iets moest regelen in de garage. Daar stond een grote vrachtwagen. In de vrachtwagen een man en een vrouw, die voorbijgangers van mij waren geweest, op de snelweg. De vrouw had gevraagd of ze mijn auto mochten lenen, omdat er mogelijk iets met de vrachtwagen aan de hand was. Ik had iets te snel ja gezegd, en bedacht me nu dat het misschien beter was om eerst de vrachtwagen te laten nakijken. Dat zou haar dan achteraf ook weer een ritje terug naar mij schelen, en zo zou ik mijn auto niet hoeven uitlenen, mocht het euvel aan de vrachtwagen verholpen worden. Dat vonden beiden wel een goed idee. Ze reden de wagen in mijn garage achteruit, en er zou een monteur naar kijken. Ondertussen wilde ik snel weer terug naar Rodion. Hij zat al die tijd geduldig op mij te wachten met die grote grijns van hem op zijn gezicht. Hij gebaarde dat ik vooral rustig aan moest doen, hij zou wel wachten. Ik verheugde mij erop eindelijk eens rustig tijd met hem persoonlijk te kunnen doorbrengen, zonder dat er 'van alles tussen zat'.