Huis

Met een groep jongeren woonde ik in een groot huis, dat gewoon ons huidige huis was. In de droom had ik wel mijn eigen leeftijd. Ik voelde mij vereerd dat ik gewoon bij deze jongeren kon wonen, en dat ze dat ook leuk vonden. Het huis was nog leeg, en ik zag overal beton, maar we voelden ons er meteen op ons gemak. Het waren lieve jongeren, en ieder ging zijn of haar eigen gang. Het was een soort studentenhuis, maar wel met een gezamenlijke leefruimte. De muren in ons huis waren eruit gebroken. De jongeren deden geen 'aards' werk, maar waren voortdurend bezig met het verrichten van goede daden. Ik wist niet wat deze daden waren en dat deed er ook niet toe. We waren uit hetzelfde hout gesneden. Ik werkte wel, en werkte in de zorg. Dus ik vertrok op verschillende tijden. Dat vond ik ook wel prettig, om hun ook hun privacy te gunnen, en er zelf even uit te zijn. Het was misschien ook meer voor mij een logeerplek dan mijn eigen huis. Wat het uiteindelijk was, dat deed er ook niet toe. Het ging er vooral om dat ik mij er op mijn gemak voelde, dat de sfeer goed was. En dat was het zeker! 

Ik liep via de achtertuin naar de auto en nam twee strand-zonnestoelen mee, om aan de straat te zetten (houten frame en lap ertussen, die stoelen). Ze moesten aan de straat gezet worden, ook al was het niet voor grof vuil. Wellicht kwam iemand de stoelen ophalen, om te gebruiken bij een optreden van Amber? Een van de jongens in het huis kwam achter mij aan. Hij zei dat het niet nodig was om de stoelen te sjouwen. Dat zouden zij wel doen. Wat een attente jongen! Ik ging helemaal vrolijk naar de auto, en reed via Zwinderen naar Hoogeveen. 

Halverwege Gees en Zwinderen stond een caravan. Daar zaten de verpleegkundigen. Ze woonden op een achterplaatsje bij de caravan. Ik dacht dat het daar misschien te koud voor hun was. Maar ze zeiden dat ze het daar prima comfortabel hadden, en lekker warm. Verwarming was geregeld, ook op het binnenplaatsje. Daar was ik wel blij om. Ze namen met mij de overdracht door en we dronken thee met een stroopwafel erbij. Het leek wel aan het begin van mijn nachtdienst te zijn, maar het was afwisselend donker en licht. Het viel mij op dat ik helemaal niet gespannen was voor de nachtdienst, of om dingen in mijn eentje te moeten doen. Ik was gewoon vol vertrouwen en had er zin in. 

Ik ging met de jonge mensen naar een concert van de Rolling Stones. Blijkbaar was dit de dag na mijn nachtdienst. Het was in Groningen, waar nu de tentoonstelling is. In de droom speelden ze live. Het oude kaartje uit 1990 kon weer gebruikt worden. Ik bedacht mij dat ik dus ook mijn vriendje van vroeger kon vragen om mee te gaan. Want hij had het kaartje ook nog. 

Het concert vond plaats in de caravan van de verpleegsters. Voordat je naar binnen ging, moest je op het afstapje gaan staan en je een kwart slag omdraaien. Dan keek je in een passpiegel. Er werd een foto van jou in zwarte bikini gemaakt, zoals een screenshot van een telefoon. De telefoon had dan zeg maar de grootte van de spiegel (of andersom). Een oudklasgenoot deed wat er gevraagd werd. Zij kon dit prima doen, omdat ze nog een mooi figuur heeft. Ik zei dat ik er maar niet aan zou beginnen. Vond dat helemaal geen probleem. Je kon ook naar binnen zonder eerst op de foto geweest te zijn. 

Opvallend was het algehele gevoel van ontspannen zijn in de droom, en toch ook heel betrokken. Dit valt met name op omdat ik mij normaal gesproken 'standaard' wel druk maak in dromen....