Zee

 Ik droomde dat Amber een vliegreis naar Engeland had omgeboekt. Het kostte eerst 132 euro, maar daarna had een ze ticket voor 102 euro kunnen bemachtigen.

Een andere nacht droomde ik dat ik twee mannen moest bewaken/begeleiden. Zij waren net vrij gekomen uit de gevangenis en hadden hun tijd uitgezeten. Het was geen vrije keuze om dit te doen: ik deed het in opdracht. Ik nam mijn taak heel serieus en het ging ook goed. Alleen gaf het mij van binnen veel teveel stress. Er schoot een man uit de menigte. Hij zei ik kom je helpen. Het komt goed. Dat vond ik heel fijn. Ik kon weer ademen. Ik moest de mannen voortdurend in de gaten houden. Ze waren bezig met drugs dealen. Dat was niet tegen te houden, en dat werd ook niet van mijn verwacht. Maar er werd wel verwacht om het zoveel mogelijk tot een minimum te houden. Dus daar deed ik heel erg mijn best voor. Ze hadden een soort wit schuimblok bij zich, dat we ook vroeger gebruikten bij het turnen. Daar sneden ze letterlijk achter de hand een heel klein reepje vanaf en dat verkochten ze dan aan een voorbijganger. Er was geen houden aan. De man zei dat ik het maar gewoon moest laten gaan. Ik kon immers niet meer dan mijn best doen. Dat gaf mij wel rust. 

Ik moest in Emmen de bus hebben, maar ik had deze gemist. Ik wachtte op een binnenplaatsje dat er een beetje Grieks uitzag, zoals bij een Grieks restaurant. Het deed mij met goede herinneringen denken aan een zonnig Griekenland. Overal gezellige steentjes op het pad en de pilaren. Er waren wat meer reizigers gestrand. We waren allen jong, zo rond een jaar of 20. En op doorreis. Het leek meer op een plaats in het buitenland. Griekenland, Italië. 

Ik nam uiteindelijk maar een andere bus. Ik moest deze bus helemaal niet hebben, maar het leek me beter om hem wel te nemen, en zo weer een stapje verder te komen. Dat bleek op zich wel een goede keuze te zijn. Ik had mij in het onbekende gestort en dat pakte goed uit. Dat was nergens beschreven, maar mijn gevoel zei me dat ik goed zat. 

Ik zat helemaal voorin de bus. Bij het uitstappen lette ik er goed op of ik al mijn spullen bij mij had. Ik had een aantal reistassen en plastic tassen. Blijkbaar was ik ook naar de markt in Emmen geweest. In een van de tassen zat een plantje in potgrond, zonder pot. Dat was niet zo handig. Maar het ging goed. Ik bemerkte dat ik geen schoenen droeg. Ik had alleen een dun zomerjurkje aan met mini-rok. Het overgooier. Ik had nog een slank figuur, dus dat kon ik prima dragen. En het was bloedheet weer. Mijn zomerschoenen met gesp lagen naast mij bij het raam. Er lagen ook nog open hakschoenen. Dat waren hele mooie schoenen. Ze lagen er alsof ze van mij waren. Maar dat was niet zo. Dus ik liet ze liggen. 

Ik had al mijn spullen verzameld, en de bus ging bijna stoppen. Hij maakte een soort haarspeldbocht in een duin bij Scheveningen. Dit was het eindpunt, en de chauffeur reed de bus alvast weer in de richting terug de stad in. Dat ging er wild aan toe, met harde hardrock-muziek. De chauffeur had er schik in. Ik vond het op zich wel grappig maar ook apart, die plotselinge ommekeer. 

Toen zag ik een werkelijk prachtige inktblauwe zee op ons af komen. Eerst werd ik er een beetje bang van, maar dat was helemaal niet nodig. Het was een rustige zee. Hooguit wat speelse golven. De bus reed een beetje de zee in, maar dat was niet erg. Eerder stoer. 

Ik werd heel erg blij van de zee. Ik wou zo snel mogelijk uitstappen en in de zee gaan zwemmen. De chauffeur was beschermend naar mij toe. Hij zei niets omdat hij achter het stuur zat. Maar ik kon zijn gedachten wel lezen. Hij zei dat ik niet zomaar in die zee moest gaan zwemmen. Het was beter eerst wat aan de kustlijn te gaan wandelen en wat pootje te baden. Kijken wat andere mensen doen. Hier en daar wat vragen of je hier ook kon zwemmen. En dan pas de zee in gaan. Ja prima. Dat zou ik doen.