In de droom ben ik met mijn zusje in Delft. We zijn ook wel in het ouderlijk huis van een oom, missionaris. Er is geregeld dat we met de taxi naar het ouderlijk huis gaan. De taxichauffeur staat al voor de deur, en begeleidt ons gedienstig in de auto. Tegelijkertijd zijn we ook nog in Delft, in het ziekenhuis. Ik wil graag weten wat de rit kost en ik vind het zonde van het geld. We hadden toch net zo goed de bus kunnen pakken? Ik ben het ook gewoon niet gewend om een taxi te nemen. Ik maak mij zorgen om mijn ouders.
Ik ben op het strand van Zandvoort, en ik ben steeds in de buurt van een vuurtoren. Ik vind het wel interessant dat ik nu dichtbij een vuurtoren ben, en ook in de buurt blijf. Normaal gesproken ken je de buurtoren van een 'licht in de verte'. Het is mooi weer. In en om de vuurtoren is een horeca-gelegenheid. Er staan ook kraampjes met kleding en spulletjes om cadeau te geven. Ik zoek nog iets voor mijn schoonmoeder van vroeger. Ik wil graag een sjaaltje of sieraden geven. Dan zie ik een mooie bruine tas in kant, met een houten handvat. Deze vind ik erg mooi, maar niet zo heel stevig. Bij het handvat is de tas een beetje kapot. De verkopers rijden in een soort langzame stoet voorbij, en letten verder niet zo op de winkel. Het kan ook wel zijn dat ze met paard en wagen zijn. Of het is een circusoptocht/Kermisoptocht/zigeuneroptocht. Ik vind het wel raar dat ze hun winkel verlaten. Ik vraag hen hoe duur de tas is. Eerst noemen ze een hoger bedrag. Als ik vertel over de beschadiging, roepen ze dat de tas een euro 95 is. Dan wil ik de tas wel kopen, en zie ik wel of ik deze aan mijn schoonmoeder van vroeger geef, of zelf zal houden.
In en om de vuurtoren is horeca en winkelverkoop/kraampjes. Dat hoort allemaal bij elkaar. De plek bevindt zich op de overgang tussen de duinen en de zee. Ik loop steeds rondjes om de vuurtoren, afhankelijk van waar ik zin in heb: even naar zee, dan rondstruinen bij de kraampjes, dan een kop koffie op terras. De serveerster zoekt mij. Ik moet nu eerst maar even mijn koffie gaan afrekenen, anders weet ze niet waar ik ben.
Ik ben op het strand van Zandvoort, en ik ben steeds in de buurt van een vuurtoren. Ik vind het wel interessant dat ik nu dichtbij een vuurtoren ben, en ook in de buurt blijf. Normaal gesproken ken je de buurtoren van een 'licht in de verte'. Het is mooi weer. In en om de vuurtoren is een horeca-gelegenheid. Er staan ook kraampjes met kleding en spulletjes om cadeau te geven. Ik zoek nog iets voor mijn schoonmoeder van vroeger. Ik wil graag een sjaaltje of sieraden geven. Dan zie ik een mooie bruine tas in kant, met een houten handvat. Deze vind ik erg mooi, maar niet zo heel stevig. Bij het handvat is de tas een beetje kapot. De verkopers rijden in een soort langzame stoet voorbij, en letten verder niet zo op de winkel. Het kan ook wel zijn dat ze met paard en wagen zijn. Of het is een circusoptocht/Kermisoptocht/zigeuneroptocht. Ik vind het wel raar dat ze hun winkel verlaten. Ik vraag hen hoe duur de tas is. Eerst noemen ze een hoger bedrag. Als ik vertel over de beschadiging, roepen ze dat de tas een euro 95 is. Dan wil ik de tas wel kopen, en zie ik wel of ik deze aan mijn schoonmoeder van vroeger geef, of zelf zal houden.
In en om de vuurtoren is horeca en winkelverkoop/kraampjes. Dat hoort allemaal bij elkaar. De plek bevindt zich op de overgang tussen de duinen en de zee. Ik loop steeds rondjes om de vuurtoren, afhankelijk van waar ik zin in heb: even naar zee, dan rondstruinen bij de kraampjes, dan een kop koffie op terras. De serveerster zoekt mij. Ik moet nu eerst maar even mijn koffie gaan afrekenen, anders weet ze niet waar ik ben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten