We zijn op een groot festival, en we voelen ons onrustig en opgejaagd, omdat je vanwege het Corona-virus helemaal niet met zoveel mensen bij elkaar mag zijn. Maar blijkbaar is dat in de droom allemaal nog niet bekend geworden. Mensen vechten om hun plek op het terrein. Ik vind het allemaal maar overdreven. In een hoek van het terrein staat een trampoline. Ik ga met een paar schoolkinderen springen op de trampoline. Er is ook een dikke jongen bij, en hij schijnt Dik Trom te zijn. Hij kijkt de hele tijd boos en chagrijnig, maar eigenlijk is het een hele lieve jongen. Hij voelt zich alleen totaal niet op zijn gemak en opgejaagd. En daarom is hij steeds boos. Ik heb dat heus wel in de gaten. Terwijl we springen, leg ik de kinderen uit wat meter en kilometers zijn. Ik wil het voordoen in een lange baan, maar dat kan natuurlijk niet, omdat we nu met zijn vieren precies in een cirkel staan. We pakken elkaars hand of arm, en springen steeds tegelijk in de lucht. Ik doe wel een poging om de meters en kilometers uit te leggen, maar dat kost teveel moeiten, want de beweging loopt niet synchroon. Het is net zoals 'springend tv kijken'. Dat lukt gewoon niet zo goed. Wel goed, dat ik het gewoon blijf proberen. Dat is sowieso prima. Het gaat allemaal wat langzamer, maar het komt vanzelf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten