Prikaccident

Zoals terugkomt in veel dromen, ben ik in het ziekenhuis, en is het niet duidelijk of ik nu vepleegkundige of patiënt ben. Ik ben op zoek naar mijn rol, mijn functie, naar welke plek ik dien in te nemen. Ik wacht maar af hoe anderen op mij reageren, dan kom ik er misschien zelf wel achter. Gezien mijn fijne herinneringen aan werken in het Scheper Ziekenhuis, zijn de dromen over dit ziekenhuis ook altijd licht en vriendelijk, mensen die hard werken, met hart voor de zaak, ook al is er dan wel sprake van veel hectiek, en weet ik niet waar ik aan toe ben. Door het feit dat ik er een aantal jaren gewerkt heb, heb ik wel het gevoel dat ik het ziekenhuis goed ken. Dat komt ook, omdat we toen net van de Randstad naar Drente verhuisd waren, en ik het niet gewend was dat alle mensen elkaar groetten. Dat werd in dit ziekenhuis volop gedaan, en altijd vriendelijk, hetgeen maakte dat ik er snel vertrouwd werd. Dat is zo gebleven, en dat is dus ook het geval als ik er als patiënt kom. In de droom zou ik een afspraak hebben met de internist die mij vroeger in behandeling had. Eerst zou ik er als patiënt heen, maar later bleek dat er een personeelsuitje was, waar ik ook naartoe ging, in de functie van verpleegkundige. Ik ontmoette de internist na zoveel jaren weer. Hij groette mij hartelijk. Hij was een stuk magerder geworden, en had een veel te grote (jaren 70)bril. Hij moest erg lachen, zat temidden van dit gezelschap, had het erg naar zijn zin. Daar moest ik dan weer om lachen. Het deed ook wel denken aan de Betriefsausflug, destijds, met het Krankenhaus Melk. Nu bleek dat ik toch ook moest werken op de afdeling. Het was druk, en de dagdienst had geen tijd gehad om alles opgeruimd achter te laten. Dit hadden ze ons ook wel overgedragen. Ik ruimde alles eerst op, waaronder ook de container met gebruikte injectiespuiten. De spuitjes zagen er heel modern uit, heel smal, in een vorm die ik nog nooit eerder gezien had. Ik moest dit voorzichtig opruimen en dat deed ik ook. Echter, er stak een spuitje naar buiten, deze was niet goed in de container geworpen. Ik prikte mij aan de naald. Daar baalde ik erg van. Meteen was ik heel praktisch: ik zei tegen mijn collega dat ik mij geprikt had aan een gebruikte naald, en dat ik nu 'de molen' in moest van bloedonderzoeken, en dat dat de organisatie veel geld zou kosten, wat ik vervelend vond. Daar kwam dan nog bij dat ik tijdens de onderzoeken steeds van de afdeling zou moeten, en dat zou dan weer een extra belasting zijn voor mijn collega's. Daar baalde ik ook van.