In de droom ben ik een zanger, die optreedt. Ik laat mijn baby aan het publiek zien. Ik ben erg trots op haar. Er is ook iemand, die op de baby past. Het is een kleine, mollige vrouw. Ze is heel lief voor de baby. Ik ben erg dol op haar, en ik vertrouw haar door en door. Ze is van Indiaanse afkomst, en heeft lange zwarte vlechten, een breed lachend gezicht.
Een van de toeschouwers vraagt, of zij de baby even mag vasthouden. De vrouw is te lief om dit te weigeren. Ze zegt 'nou, heel eventjes maar, het is immers ook niet mijn baby, ik moet heel goed op haar passen'. Ze kijkt de toeschouwer recht in de ogen, om te checken of het vertrouwd is. Het lijkt vertrouwd. Ik ben er zelf niet bij, omdat ik aan het optreden ben.
De baby wordt overhandigd en binnen de kortste keren gaat het kindje van arm naar arm. Iedereen is dol op haar. Het is hier heel druk en rumoerig, maar iedereen is er verder wel voorzichtig en respectvol mee. Daar gaat het ook niet om. Alleen: ik wil gewoon niet dat dit gebeurt. Dit was niet de afspraak. En nu krijgt de oppas ook nog een naar gevoel, terwijl dat niet had gehoeven. De baby zal er geen nadeel van ondervinden, maar toch maak ik mij natuurlijk wel zorgen dat ze niet goed wordt vastgepakt. Zoiets kan ook per ongeluk (uit onervarenheid) gebeuren.
Ik ben er heel erg van geschrokken. Eerst ben ik verbouwereerd. Maar vervolgens voel ik, dat ik ronduit boos en furieus ben. Dit had niet op deze manier mogen gaan.
In een ander fragment klim ik een heleboel schoolkinderen naar boven, zoals van de ladder in de loft van Amber. Er zijn tegeltjes tegen de muur bevestigd, die wat loslaten. Het kost me wel kracht om mezelf naar boven te trekken, maar het lukt. We gaan op deze manier de school binnen. Als ik boven ben, komt er een man van mijn leeftijd op dezelfde manier naar boven. Hij heeft een kruk of stok bij zich. Hij moet er wel aan wennen, komt puffend boven, heeft het ook warm. Hij vindt dat wij hier eigenlijk te oud voor zijn!!
Verder: ik drink 's morgens vroeg koffie met een manager en zijn collega's. Mogelijk is dat mijn nieuwe werkplek. Ik voel mij eigenlijk meteen wel op mijn gemaakt. De anderen vinden mij wel ontwapenend om mijn gevatte opmerkingen. Ze moeten om mij lachen.
Een van de toeschouwers vraagt, of zij de baby even mag vasthouden. De vrouw is te lief om dit te weigeren. Ze zegt 'nou, heel eventjes maar, het is immers ook niet mijn baby, ik moet heel goed op haar passen'. Ze kijkt de toeschouwer recht in de ogen, om te checken of het vertrouwd is. Het lijkt vertrouwd. Ik ben er zelf niet bij, omdat ik aan het optreden ben.
De baby wordt overhandigd en binnen de kortste keren gaat het kindje van arm naar arm. Iedereen is dol op haar. Het is hier heel druk en rumoerig, maar iedereen is er verder wel voorzichtig en respectvol mee. Daar gaat het ook niet om. Alleen: ik wil gewoon niet dat dit gebeurt. Dit was niet de afspraak. En nu krijgt de oppas ook nog een naar gevoel, terwijl dat niet had gehoeven. De baby zal er geen nadeel van ondervinden, maar toch maak ik mij natuurlijk wel zorgen dat ze niet goed wordt vastgepakt. Zoiets kan ook per ongeluk (uit onervarenheid) gebeuren.
Ik ben er heel erg van geschrokken. Eerst ben ik verbouwereerd. Maar vervolgens voel ik, dat ik ronduit boos en furieus ben. Dit had niet op deze manier mogen gaan.
In een ander fragment klim ik een heleboel schoolkinderen naar boven, zoals van de ladder in de loft van Amber. Er zijn tegeltjes tegen de muur bevestigd, die wat loslaten. Het kost me wel kracht om mezelf naar boven te trekken, maar het lukt. We gaan op deze manier de school binnen. Als ik boven ben, komt er een man van mijn leeftijd op dezelfde manier naar boven. Hij heeft een kruk of stok bij zich. Hij moet er wel aan wennen, komt puffend boven, heeft het ook warm. Hij vindt dat wij hier eigenlijk te oud voor zijn!!
Verder: ik drink 's morgens vroeg koffie met een manager en zijn collega's. Mogelijk is dat mijn nieuwe werkplek. Ik voel mij eigenlijk meteen wel op mijn gemaakt. De anderen vinden mij wel ontwapenend om mijn gevatte opmerkingen. Ze moeten om mij lachen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten