Ik ben met mijn gezin op een buitenlands vliegveld, mogelijk ergens in Zweden (waar ik nog nooit geweest ben). Het is niet duidelijk of we vertrekken naar Nederland, of juist naar Zweden (dan zou het Schiphol moeten zijn). Mogelijk is er oponthoud. Het vliegveld is overvol met wachtende mensen en veel bagage. Er is ook wel een knusse sfeer. Alles is comfortabel en geriefelijk. De mensen zijn vriendelijk voor elkaar. Het is er warm genoeg en er is genoeg te eten. Er is een goede beluchting. Het enige is, dat er geen duidelijkheid is over het vervolg. Maar dat is eigenlijk ook niet erg. We zitten hier goed. Alle mensen zijn in onzekerheid, maar iedereen is er rustig onder. Het is alleen wel de bedoeling dat je een keuze maakt, want de deuren naar de buitenwereld bij het vliegveld zijn gesloten. Je zit niet opgesloten, je kunt er elk moment weer uit. Dan moet je dat alleen wel even vragen aan degene die bij de deur staat. Van de buitenwereld naar binnen is geen probleem (ondanks de drukte), andersom ook niet, maar dan even via die meneer. Reden hiervan is, dat deze mensen hoe dan ook gaan vliegen, ook al weten ze nog niet wat hun te wachten staat. Om erop te vertrouwen dat het goed komt, is de vergrendeling met die deur in het leven geroepen. Voor ons is dat helemaal niet aan de orde. We zitten een eind van de deur vandaan, en juist in de buurt van de deur naar het vliegtuig. We zitten in kleermakerszit rondom een pallet. Hugo is nog jong, ongeveer zes jaar, en gaat tegen mij aan zitten. Een stewardess schudt een Paas-tafelkleed voor ons uit (ben ik het weer zelf.........ik heb dit gisteren gedaan!?). Er worden eitjes op tafel gezet. Een vriendje van Hugo bemerkt tot zijn schrik dat hij thuis moet zijn voor het Paasontbijt. Hij zegt ons vluchtig gedag. Geen probleem. Hij loopt naar de man bij de deur die toegang naar buiten biedt. De man laat hem naar buiten. We zwaaien nog een keer en wensen hen Fijne Pasen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten