donderdag 12 maart 2020

Foto

In de droom ben ik niet op school, maar het is wel dezelfde energieke, uitgelaten sfeer, waar veel gelachen wordt. Ik ben in de gespreksruimte van een ziekenhuis of een politiebureau. Daar ben ik met een paar enthousiaste kinderen. Het zijn de kinderen van een vriendin van vroeger. In de droom zijn het niet twee, maar drie jongens. Het kan ook wel zijn, dat het twee jongens zijn, en een meisje. Het meisje is dan stoer, 'jongensachtig'. In de droom zijn ze rond de tienerleeftijd: ongeveer van 8 tot 11 jaar. Ze hebben heel veel lol samen, ik moet ook steeds lachen, en daar moeten zij dan weer om lachen. 

Het kan ook wel zijn dat ik bij hun de oppas ben, maar dat zou dan niet helemaal kloppen, omdat ze daar alweer te oud voor zijn. Hun ouders zijn een weekendje naar Londen. Ze gaan bijna slapen, en doen allerlei rituelen. Van die gezellige 'inside-familie-dingetjes'. Het is iets met de duim en de pink omhoog, de andere vingers omlaag, dat aan twee handen. Kijken elkaar ondeugend aan, met de petten scheef op het hoofd. Ze schreeuwen het uit van de pret. Ze maken mij deelgenoot van het feit, dat ze dat vaak met hun moeder doen, vlak voordat ze gaan slapen, en dat ze dan de grootste lol hebben. Ik zeg dat ik mij wel vereerd voel, dat ze dat aan mij vertellen. 

Eigenlijk zou ik wel heel graag een filmpje willen maken van dit tafereel, en dit dan later aan de ouders geven. Maar ik weet niet of ik zomaar mag filmen. En ik vind het ook zonde om op deze manier de idylle te verstoren. Maar de kinderen vinden alles goed en leuk, wat ik ook doe. Toch zeg ik van nou weet je, ik maak voor de zekerheid toch maar niet een film, maar het lijkt me wel leuk als jullie op de foto gaan. 

'Jaaaaaaaaaah, yes, op de foto!!!!', roepen ze in koor. Ik ben helemaal verbaasd en overbluft. Ze gaan druk in de weer, om te overleggen 'wie waar moet staan'. Ik denk oeps, is mijn mobiele telefoon dan wel goed genoeg, of moet ik een beetje een interessante camera zien te bemachtigen? Nee joh, niet zo moeilijk doen, gewoon met de telefoon! Ik heb even niet op de kinderen gelet, omdat ik bezig was met de keuze van een camera. Ik kijk weer op, en dan zie ik, dat iedereen al geduldig wacht 'in positie'. Voor het gemak hebben ze hun hele familie/vrienden/kennissen er ook bij gehaald. Het is werkelijk een plaatje, hoe het eruit ziet. Er is ook een kind verkleed in clownspak. Een vrolijke oom poseert half horizontaal in beeld, vastgehouden door anderen. De sfeer is vrolijk en uitgelaten. De kinderen zijn trots, dat ze dit geregeld hebben. 

Ik verbaas mij erover dat iedereen zo keurig wacht, totdat alle mensen gearriveerd zijn. Er komen nog een paar kinderen aan. Zij kruipen via de bovenste vakken van een witte boekenkast naar de plaats waar iedereen poseert. Ik waak ervoor dat ze er niet uit vallen, maar ze gaan vliegensvlug, het komt allemaal goed. 

Dan kan de foto gemaakt worden: say cheese!!! Hilariteit alom.
Wat een leuke droom!!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten