Ik ging op bezoek bij een buurvrouw, maar in het echt was ze iemand die ik van vakantie kende. Ze werd al een dagje ouder, en was heel erg aan het klagen. Ze deed net alsof ze mijn ontving voor de gezelligheid, maar ze was voortdurend bezig om mij van alles voor haar te laten doen. Ik liep steeds af en aan met kopjes koffie, kopjes thee, maaltijden. Ik zei dat ik weg zou gaan, maar toen zei ze dat ik haar been nog moest verbinden. Er moest nieuw verband op. Ik had het verband verwisseld, en ik zei dat ik nu echt moest gaan, dat het al laat was. Maar ze ging gewoon door met opdrachten geven. Midden in haar zin zei ik, dat ik nu echt ging vertrekken. En dat het de bedoeling was geweest dat ik gewoon bij haar op bezoek zou komen. Niet dat ik allerlei klusjes voor haar zou gaan doen. En dat ik dat niet leuk vond. Dat het voor mij op deze manier niet een gezellige avond was. Dat ik nu ging vertrekken. Ze vond het niet leuk, maar ze hield me ook niet tegen. Het was een erg vervelende avond. Ik dacht nou, het wordt nu echt een keer tijd dat ik hier niet meer in trap. Zonde van mijn avond.
Daarna kwam ik bij een vriendin, en zij vroeg mij of ik even op haar kind wilde passen. Ik kwam eigenlijk gewoon maar op bezoek. Maar het kind werd al in mijn handen gedrukt en de vriendin ging feesten (in de droom was het een vriendin, maar ik weet niet wie het was). Het was fijn om het kind bij me te houden. Het was een jongetje, en hij was enorm lief en aanhankelijk. Maar ik vond het ook een verantwoordelijkheid, en ik kon ook niet met haar overleggen over voeding, verschonen, slaapjes, enz. Ik vond het het moeilijkste, dat ik geen draagzak of maxi cosi of kinderwagen had. Het was echt een hele kleine baby, net geboren. Ik hield hem dicht tegen mij aan, en moest het hoofdje steeds recht houden. Dat ging op zich prima, maar ik moest ook reizen met de baby en dat vond ik soms wel gevaarlijk, zonder verdere bescherming. Ik moest bijvoorbeeld een steile trap op, een soort brandtrap. Er was weinig mogelijkheid om mij bij de leuning vast te houden en dat kon ook niet, omdat ik het kind met beide armen moet vasthouden. Daarom zei ik, dat ik niet de trap op ging. Ik vond dat te onveilig. De steile trap naar boven veranderde nu in een steile trap naar beneden (kelder). Ik moest eerst de moeder zien op te sporen, voordat ik verder kon reizen.
Daarna kwam ik bij een vriendin, en zij vroeg mij of ik even op haar kind wilde passen. Ik kwam eigenlijk gewoon maar op bezoek. Maar het kind werd al in mijn handen gedrukt en de vriendin ging feesten (in de droom was het een vriendin, maar ik weet niet wie het was). Het was fijn om het kind bij me te houden. Het was een jongetje, en hij was enorm lief en aanhankelijk. Maar ik vond het ook een verantwoordelijkheid, en ik kon ook niet met haar overleggen over voeding, verschonen, slaapjes, enz. Ik vond het het moeilijkste, dat ik geen draagzak of maxi cosi of kinderwagen had. Het was echt een hele kleine baby, net geboren. Ik hield hem dicht tegen mij aan, en moest het hoofdje steeds recht houden. Dat ging op zich prima, maar ik moest ook reizen met de baby en dat vond ik soms wel gevaarlijk, zonder verdere bescherming. Ik moest bijvoorbeeld een steile trap op, een soort brandtrap. Er was weinig mogelijkheid om mij bij de leuning vast te houden en dat kon ook niet, omdat ik het kind met beide armen moet vasthouden. Daarom zei ik, dat ik niet de trap op ging. Ik vond dat te onveilig. De steile trap naar boven veranderde nu in een steile trap naar beneden (kelder). Ik moest eerst de moeder zien op te sporen, voordat ik verder kon reizen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten