Ik loop wat rond in de stad Haarlem, en ben aan het zoeken. Mensen zouden mij kunnen zien als een 'verloren zwerver', en zo voelt het ook wel, maar toch heb ik een heel duidelijk doel, een missie, ook al is dat nog niet zichtbaar voor de buitenwereld. Daar trek ik mij ook eigenlijk niks van aan; ik ga gestaag door met de uit te voeren taken.
Ik moet een bepaalde route uitstippelen voor een speurtocht van basisschoolkinderen, door de stad Haarlem. Als een drone hang ik boven de stad, en zie ik de strak gespannen draadjes, van A naar B naar C enz. De draadjes zijn denkbeeldig maar kijk uit, het kan ook wel zijn dat ze echt zijn, dus pas op dat je er niet over struikelt. Een andere optie is, dat de draadjes voor de ene persoon wel te zien zijn, en voor de andere persoon niet. Het is de stad Haarlem zo ongeveer in de Middeleeuwen, maar ook wel in deze tijd. Het is dus afwisselend heel druk en heel rustig in de stad (tijden wisselen elkaar af). Ik vind het wel grappig dat ik mij niks aantrek van de drukte, en gewoon doe wat ik heb te doen.
Ik loop in een straat met chique jaren '30 huizen. De huizen zijn afgezet met hekken, zoals bij mijn ouderlijk huis. Deze hekken zijn gebouwd op muurtjes. Het is namiddag, en een laaghangende zon. Resoluut maar ik een opening in een van die muurtjes. Blijkbaar had ik gereedschap meegenomen. Dat ontdek ik ook nu pas. Ook had ik tuinaarde van de supermarkt meegenomen. Ik maak en opening zoals in het groot een graf-opening eruit ziet. Deze vul ik helemaal met potgrond (ik heb ook een kinderschepje meegenomen). Ik snap zelf niet dat ik dit doe, en ik vind het ook een beetje gênant, omdat zomaar bij het huis van vreemde mensen te doen. Ik kijk beschaamd om mij heen, maar mensen nemen geen notie van mij. Dus het kan ook wel zijn, dat de mensen mij gewoon niet zien.
Wat ga ik doen met de aarde? Ga ik bloembollen poten, of bloemenzaad zaaien? Ik word er heel ongeduldig van, maar het is nog niet de bedoeling dat bekend gemaakt wordt wat ik ga doen. Ik begrijp niet zo goed waarom ik de aarde niet aandruk. Zo zit er toch veel teveel lucht in, waardoor de zaadjes of bollen geen stevigheid hebben? Maar het antwoord op die vraag blijft vooralsnog uit. Dat is weer die witte waas, die ook in andere dromen voorkomt.
De garage van het huis staat open, en ik loop zo via de garage het huis binnen. De garage is gezellig ingericht, maar hobby-spullen. Ik begrijp niet dat ik zomaar bij wildvreemde mensen het huis binnen loop. Maar zij vinden het heel normaal, en schijnen mij ook te kennen. Het is een moeder met jonge dochters. Ze zitten aan een grote tafel heel ontspannen te knutselen en te handwerken. De moeder draagt een frisgele zijden jurk, met lovertjes. Het ziet er heel gezellig en idyllisch uit. Ze zijn blij mij te zien.
Ik voel mij nog steeds wat beschaamd, maar zij stellen mij gerust. De meisjes zijn heel vrolijk en gastvrij. Ze hebben lange blonde haren en dragen ook frisgele kleding. Een van de meisjes gaat ranja voor mij inschenken.
Ik moet echt nog even mijn weg vinden, weet niet wat mij overkomt, maar laat het ook allemaal maar een beetje over mij heen komen.
Ik moet een bepaalde route uitstippelen voor een speurtocht van basisschoolkinderen, door de stad Haarlem. Als een drone hang ik boven de stad, en zie ik de strak gespannen draadjes, van A naar B naar C enz. De draadjes zijn denkbeeldig maar kijk uit, het kan ook wel zijn dat ze echt zijn, dus pas op dat je er niet over struikelt. Een andere optie is, dat de draadjes voor de ene persoon wel te zien zijn, en voor de andere persoon niet. Het is de stad Haarlem zo ongeveer in de Middeleeuwen, maar ook wel in deze tijd. Het is dus afwisselend heel druk en heel rustig in de stad (tijden wisselen elkaar af). Ik vind het wel grappig dat ik mij niks aantrek van de drukte, en gewoon doe wat ik heb te doen.
Ik loop in een straat met chique jaren '30 huizen. De huizen zijn afgezet met hekken, zoals bij mijn ouderlijk huis. Deze hekken zijn gebouwd op muurtjes. Het is namiddag, en een laaghangende zon. Resoluut maar ik een opening in een van die muurtjes. Blijkbaar had ik gereedschap meegenomen. Dat ontdek ik ook nu pas. Ook had ik tuinaarde van de supermarkt meegenomen. Ik maak en opening zoals in het groot een graf-opening eruit ziet. Deze vul ik helemaal met potgrond (ik heb ook een kinderschepje meegenomen). Ik snap zelf niet dat ik dit doe, en ik vind het ook een beetje gênant, omdat zomaar bij het huis van vreemde mensen te doen. Ik kijk beschaamd om mij heen, maar mensen nemen geen notie van mij. Dus het kan ook wel zijn, dat de mensen mij gewoon niet zien.
Wat ga ik doen met de aarde? Ga ik bloembollen poten, of bloemenzaad zaaien? Ik word er heel ongeduldig van, maar het is nog niet de bedoeling dat bekend gemaakt wordt wat ik ga doen. Ik begrijp niet zo goed waarom ik de aarde niet aandruk. Zo zit er toch veel teveel lucht in, waardoor de zaadjes of bollen geen stevigheid hebben? Maar het antwoord op die vraag blijft vooralsnog uit. Dat is weer die witte waas, die ook in andere dromen voorkomt.
De garage van het huis staat open, en ik loop zo via de garage het huis binnen. De garage is gezellig ingericht, maar hobby-spullen. Ik begrijp niet dat ik zomaar bij wildvreemde mensen het huis binnen loop. Maar zij vinden het heel normaal, en schijnen mij ook te kennen. Het is een moeder met jonge dochters. Ze zitten aan een grote tafel heel ontspannen te knutselen en te handwerken. De moeder draagt een frisgele zijden jurk, met lovertjes. Het ziet er heel gezellig en idyllisch uit. Ze zijn blij mij te zien.
Ik voel mij nog steeds wat beschaamd, maar zij stellen mij gerust. De meisjes zijn heel vrolijk en gastvrij. Ze hebben lange blonde haren en dragen ook frisgele kleding. Een van de meisjes gaat ranja voor mij inschenken.
Ik moet echt nog even mijn weg vinden, weet niet wat mij overkomt, maar laat het ook allemaal maar een beetje over mij heen komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten